Vida Real - Maria Bethânia

Você desconversa, você pode tapar o sol

E me desconcerta deixando o meu sangue sem sal

Você atravessa o sentido de cada sinal

Que eu mando de dentro do azul

Desse amor que é só seu afinal, só meu afinal

Tão forte querendo, eu me multiplico por mil

Você não está vendo, há uma coisa que é você e eu

Que brilha no espaço no tempo, no céu e no chão

Que arde mesmo aquém e além

Desse jeito de eu dizer que sim e você que não

Um dia você vai voltar como numa canção do passado

Dizendo que fui muito burra em não atender ao chamado

Agora entre os dedos você deixa escorrer o mel

Se agarra a segredos e medos e ponto final

Mas é sempre assim, é uma regra maldita e geral

Ou feia ou bonita, ninguém acredita na vida real

Um dia você vai voltar como numa canção do passado

Dizendo que fui muito burra em não atender ao chamado

Agora entre os dedos você deixa escorrer o mel

Se agarra a segredos e medos e ponto final

Mas é sempre assim, é uma regra maldita e geral

Ou feia ou bonita, ninguém acredita na vida real

Ou feia ou bonita, ninguém acredita na vida real, na vida real

Ou feia ou bonita, ninguém acredita na vida real

Je praat niet, je kunt de zon bedekken

Het verontrust me door mijn bloed zonder zout achter te laten

Je steekt de richting van elk bord over

Die ik vanuit het niets verzend

Van deze liefde die tenslotte alleen van jou is, tenslotte alleen van mij

Zo sterk verlangen, ik vermenigvuldig mezelf met duizend

Kun je niet zien, er is één ding dat jij en ik zijn?

Dat schittert in de ruimte in de tijd, in de lucht en op de vloer

Dat brandt zelfs onder en daarbuiten

Op deze manier zeg ik ja en jij zegt nee

Op een dag kom je terug als een liedje uit het verleden

Zeggen dat ik erg dom was om de oproep niet te beantwoorden

Nu laat je tussen je vingers de honing druipen

Klampt zich vast aan geheimen en angsten en ten einde raad

Maar zo is het altijd, het is een verdomde algemene regel

Ofwel lelijk of mooi, niemand gelooft in het echte leven

Op een dag kom je terug als een liedje uit het verleden

Zeggen dat ik erg dom was om de oproep niet te beantwoorden

Nu laat je tussen je vingers de honing druipen

Klampt zich vast aan geheimen en angsten en ten einde raad

Maar zo is het altijd, het is een verdomde algemene regel

Ofwel lelijk of mooi, niemand gelooft in het echte leven

Ofwel lelijk of mooi, niemand gelooft het echte leven, het echte leven

Ofwel lelijk of mooi, niemand gelooft in het echte leven