Terezinha - Maria Bethânia

O primeiro me chegou como quem vem do florista

Trouxe um bicho de pelúcia, trouxe um broche de ametista

Me contou suas viagens e as vantagens que ele tinha

Me mostrou o seu relógio, me chamava de rainha

Me encontrou tão desarmada que tocou meu coração

Mas não me negava nada, e assustada, eu disse não

O segundo me chegou como quem chega do bar

Trouxe um litro de aguardente tão amarga de tragar

Indagou o meu passado e cheirou minha comida

Vasculhou minha gaveta me chamava de perdida

Me encontrou tão desarmada que arranhou meu coração

Mas não me entregava nada, e assustada, eu disse não

O terceiro me chegou como quem chega do nada

Ele não me trouxe nada também nada perguntou

Mal sei como ele se chama mas entendo o que ele quer

Se deitou na minha cama e me chama de mulher

Foi chegando sorrateiro e antes que eu dissesse não

Se instalou feito um posseiro dentro do meu coração

De eerste kwam naar me toe alsof hij van de bloemist kwam

Bracht een knuffeldier, bracht een amethist broche

Hij vertelde me over zijn reizen en de voordelen die hij had

Hij liet me zijn horloge zien, hij noemde me koningin

Vond me zo ongewapend dat het mijn hart raakte

Maar ik ontkende niets, en bang, ik zei nee

De tweede kwam naar me toe alsof iemand uit de bar kwam

Bracht een liter cognac zo bitter om te slikken?

Vroeg mijn verleden en rook mijn eten

Doorzocht mijn la noemde me verloren

Vond me zo ongewapend dat het mijn hart krabde

Maar hij gaf me niets, en bang, ik zei nee

De derde kwam naar me toe alsof hij uit het niets kwam

Hij bracht me ook niets, hij vroeg niets

Ik weet nauwelijks hoe hij heet, maar ik begrijp wat hij wil

Hij ging op mijn bed liggen en noemde me een vrouw

Het sluipt naar boven en voordat ik nee zei

Het vestigde zich als een kraker in mijn hart