Noite de Estrelas - Maria Bethânia

Arde na terra a solidão da lua

Iluminando meu olhar perdido

Entre campinas, abismos e chapadas

Meus olhos queimam a última lembrança

Como fogueira em noite de estrelas

Me deito só

Com vista para o mundo

Calando fundo meus sonhos

Minhas queixas

Mas alço vôo em busca de teus passos

Piso descalço na terra do teu corpo

Suave passo, suave gosto

Cheiro de mato

Meu braço laço, te lanço em segredo

Vem ser meu canto, meu verso

Meu soneto

Vem ser poema no árido deserto

Serei oásis, silêncio, festejo

Serei sertão nas horas de aconchego

De eenzaamheid van de maan brandt op aarde

Verlicht mijn verloren blik

Tussen weilanden, kloven en plateaus

Mijn ogen branden de laatste herinnering

Als een vreugdevuur op een sterrennacht

Ik lig alleen

Uitkijkend over de wereld

Mijn dromen afsluiten

mijn klachten

Maar ik vlucht op zoek naar je stappen

Op blote voeten op het land van je lichaam

Vlotte stap, vlotte smaak

onkruid geur

Mijn lasso-arm, ik lanceer je in het geheim

Kom, wees mijn lied, mijn couplet

mijn sonnet

Wees een gedicht in de dorre woestijn

Ik zal oase, stilte, feest zijn

Ik zal sertão zijn in de uren van warmte