Modinha - Maria Bethânia

Não

Não pode mais meu coração

Viver assim dilacerado

Escravizado a uma ilusão

Que é só desilusão

Ah, não seja a vida sempre assim

Como um luar desesperado

A derramar melancolia em mim

Poesia em mim

Vai, triste canção, sai do meu peito

E semeia a emoção

Que chora dentro do meu coração

Nee

kan mijn hart niet meer

leef zo ​​verscheurd

Verslaafd aan een illusie

dat is gewoon teleurstelling

Oh, wees niet altijd zo

Als een wanhopig maanlicht

Melancholie over me heen gieten

poëzie in mij

Ga, droevig lied, ga uit mijn borst

En zaait de emotie

Dat huilt in mijn hart