Lua Branca - Maria Bethânia

Oh, lua branca de fulgores e de encanto

Se é verdade que ao amor tu dás abrigo

Vem tirar dos olhos meus, o pranto

Ai, vem matar essa paixão que anda comigo

Ai, por quem és, desce do céu, ó lua branca

Essa amargura do meu peito, ó vem e arranca

Dá-me o luar da tua compaixão

Oh, vem, por Deus, iluminar meu coração

E quantas vezes, lá no céu, me aparecias

A brilhar em noite calma e constelada

A sua luz então me surpreendia

Ajoelhado junto aos pés da minha amada

Ela a chorar, a soluçar, cheia de pejo

Vinha em seus lábios me ofertar um doce beijo

Ela partiu, me abandonou assim

Oh, lua branca, por quem és, tem dó de mim!

Oh, witte maan van gloed en betovering

Als het waar is dat je liefde geeft onderdak

Kom, haal de tranen weg uit mijn ogen

Oh, kom, dood deze passie die met me meeloopt

Oh, voor wie je bent, kom uit de hemel, oh witte maan

Deze bitterheid in mijn borst, kom en neem het weg

Geef me het maanlicht van je medeleven

Oh kom, bij God, verlicht mijn hart

En hoe vaak ben je daar in de hemel aan mij verschenen?

Om te schitteren in een kalme en sterrenrijke nacht

Toen verraste je licht me

Knielend aan de voeten van mijn geliefde

Ze huilt, snikt, vol schaamte

Het kwam op haar lippen om me een lieve kus aan te bieden

Ze ging weg, liet me zo in de steek

Oh, witte maan, voor wie je bent, heb medelijden met me!