Fado - Maria Bethânia

Por quem tu te consomes, coração?

E somes nessas águas de arrebentação

Rolando ao sal dos sonhos, vai arrastando dores

Inaugurando mares com teu pranto de amores

Por quem te enclausuras na força das marés

E cantas sem ternura a luz dos cabarés?

Por quem tu te desvelas, coração?

E levanta as velas, vais na ventania

Sabendo do naufrágio que o tempo anuncia

Preferes a procela à paz da calmaria

Que anjo dissoluto põe tua embarcação

Na fúria dessas águas, longe da viração

Voor wie verslind je jezelf, mijn hart?

Esomes in deze surfwateren

Rollen in het zout van dromen, het sleept pijnen

Zeeën openen met je tranen van liefde

Door wie sluit je jezelf op in de kracht van de getijden

En zing je zonder tederheid in het licht van cabarets?

Voor wie openbaar je jezelf, hart?

En hijs de zeilen, ga in de wind

Weten over het scheepswrak dat de tijd aankondigt

Je verkiest de storm boven de vrede van rust

Welke losbandige engel zet je vat?

In de woede van deze wateren, ver van de wind