Ela E Eu - Maria Bethânia

Há flores de cores concentradas

Ondas queimam rochas com seu sal

Vibrações do sol no pó da estrada

Muita coisa, quase nada

Cataclismas, carnaval

Há muitos planetas habitados

E o vazio da imensidão do céu

Bem e mal e boca e mel

E essa voz que Deus me deu

Mas nada é igual a ela e eu

Lágrimas encharcam minha cara

Vivo a força rara desta dor

Clara como o sol que tudo anima

Como a própria perfeição da rima para amor

Outro homem poderá banhar-se

Na luz que com essa mulher cresceu

Muito momento que nasce

Muito tempo que morreu

Mas nada é igual a ela e eu

Er zijn bloemen van geconcentreerde kleuren

Golven verbranden rotsen met hun zout

 Zontrillingen in het stof van de weg

Veel, bijna niets

Cataclysmen, Carnaval

Er zijn veel bewoonde planeten

En de leegte van de onmetelijkheid van de lucht

Goed en slecht en mond en honing

En deze stem die God me gaf

Maar niets is hetzelfde als zij en ik

Tranen doordrenken mijn gezicht

Ik leef de zeldzame kracht van deze pijn

Helder als de zon die alles bezielt

Zoals de perfectie van het rijm voor liefde

Een andere man mag baden

In het licht dat opgroeide met deze vrouw

Veel tijd die wordt geboren

lange tijd die stierf

Maar niets is hetzelfde als zij en ik