Carta de Amor - Maria Bethânia

Não mexe comigo que eu não ando só

Eu não ando só, que eu não ando só

Não mexe não

Eu tenho zumbi, besouro o chefe dos tupis

Sou tupinambá, tenho erês, caboclo boiadeiro

Mãos de cura, morubichabas, cocares, arco-íris

Zarabatanas, curarês, flechas e altares

A velocidade da luz no escuro da mata escura

O breu o silêncio a espera.

eu tenho jesus

Maria e josé, todos os pajés em minha companhia

O menino deus brinca e dorme nos meus sonhos

O poeta me contou

Não mexe comigo que eu não ando só

Eu não ando só, que eu não ando só

Não mexe não

Não misturo, não me dobro a rainha do mar

Anda de mãos dadas comigo, me ensina o baile

Das ondas e canta, canta, canta pra mim, é do

Ouro de oxum que é feita a armadura guarda o

Meu corpo, garante meu sangue, minha garganta

O veneno do mal não acha passagem e em meu

Coração maria ascende sua luz, e me aponta o

Caminho

Me sumo no vento, cavalgo no raio de iansã

Giro o mundo, viro, reviro tô no reconcavo

Tô em face, vôo entre as estrelas, brinco de

Ser uma traço o cruzeiro do sul, com a tocha

Da fogueira de joão menino, rezo com as três

Marias, vou além me recolho no esplendor das

Nebulosas descanso nos vales, montanhas, durmo

Na forja de Ogum, mergulho no calor da lava

Dos vulcões, corpo vivo de xangô

Não ando no breu nem ando na treva

Não ando no breu nem ando na treva

É por onde eu vou que o santo me leva

É por onde eu vou que o santo me leva

Medo não me alcança, no deserto me acho, faço

Cobra morder o rabo, escorpião vira pirilampo

Meus pés recebem bálsamos, unguento suave das

Mãos de maria, irmã de marta e lázaro, no

Oásis de bethânia

Pensou que eu ando só, atente ao tempo num

Começa nem termina, é nunca é sempre, é tempo

De reparar na balança de nobre cobre que o rei

Equilibra, fulmina o injusto, deixa nua a justiça

Eu não provo do teu féu, eu não piso no teu chão

E pra onde você for não leva o meu nome não

E pra onde você for não leva o meu nome não

Onde vai valente?

você secô seus olhos insones

Secaram, não vêêm brotar a relva que cresce livre

E verde, longe da tua cegueira.

seus ouvidos se

Fecharam à qualquer música, qualquer som, nem o

Bem nem o mal, pensam em ti, ninguém te escolhe

Você pisa na terra mas não sente apenas pisa

Apenas vaga sobre o planeta, já nem ouve as

Teclas do teu piano, você está tão mirrado que

Nem o diabo te ambiciona, não tem alma você é

O oco, do oco, do oco, do sem fim do mundo

O que é teu já tá guardado

Não sou eu que vou lhe dar

Não sou eu que vou lhe dar

Não sou eu que vou lhe dar

Eu posso engolir você só pra cuspir depois

Minha forma é matéria que você não alcança

Desde o leite do peito de minha mãe, até o sem

Fim dos versos, versos, versos, que brota do

Poeta em toda poesia sob a luz da lua que deita

Na palma da inspiração de caymmi, se choro, quando

Choro e minha lágrima cai é pra regar o capim que

Alimenta a vida, chorando eu refaço as nascentes

Que você secou

Se desejo o meu desejo faz subir marés de sal e

Sortilégio, vivo de cara pra o vento na chuva e

Quero me molhar.

o terço de fátima e o cordão de

Gandhi, cruzam o meu peito

Sou como a haste fina que qualquer brisa verga

Mas, nenhuma espada corta

Não mexe comigo que eu não ando só

Eu não ando só, que eu não ando só

Não mexe comigo

Knoei niet met me, ik ben niet alleen

Ik loop niet alleen, ik loop niet alleen

beweeg niet nee

Ik heb een zombie, kever het hoofd van de Tupi

Ik ben tupinambá, ik heb erês, caboclo boiadeiro

Genezende handen, morubichabas, hoofdtooien, regenboog

Blaaspijpen, curarese, pijlen en altaren

De snelheid van het licht in de duisternis van het donkere bos

O breu de stilte die wacht.

ik heb jezus

Maria en josé, alle sjamanen in mijn gezelschap

De god boy speelt en slaapt in mijn dromen

De dichter vertelde me

Knoei niet met me, ik ben niet alleen

Ik loop niet alleen, ik loop niet alleen

beweeg niet nee

Ik meng niet, ik buig de zeekoningin niet

Loop hand in hand met mij, leer mij de dans

Van de golven en zing, zing, zing voor mij, het is van

oxum goud dat is gemaakt harnas bewakers de

Mijn lichaam, garandeert mijn bloed, mijn keel

Het gif van het kwaad vindt geen doorgang en in mijn

Heart Mary doet het licht aan en wijst naar mij de

Pad

Me sumo in de vento, ik rijd op iansã ray

Ik draai de wereld, draai, draai, ik ben in de reconcavo

Ik sta in het gezicht, ik vlieg tussen de sterren, ik speel

Om een ​​spoor te zijn van de Zuidelijke Cruise, met de fakkel

Vanaf het vreugdevuur van de John Boy bid ik met de drie

Marias, ik ga verder dan ik trek me terug in de pracht van de

Nevels rusten in de valleien, bergen, slaap

In de smederij van Ogun, duiken in de hitte van de lava

Van vulkanen, levend lichaam van xangô

Ik loop niet nobel en ook niet in de duisternis

Ik loop niet nobel en ook niet in de duisternis

Het is waar ik heen ga dat de heilige me brengt

Het is waar ik heen ga dat de heilige me brengt

Angst bereikt me niet, in de woestijn denk ik, ik wel

Slang bijt in staart, schorpioen wordt vuurvlieg

Mijn voeten krijgen balsems, zoete zalf van de

Handen van Maria, zus van Marta en Lazarus, in

oase van bethania

Je dacht dat ik alleen liep, let op het weer in a

Het begint noch eindigt, het is nooit is altijd, het is tijd

Om de nobele koperen schaal te repareren die de koning

Balanceert, fulmineert het oneerlijke, laat justitie naakt

Ik bewijs je geloof niet, ik stap niet op je vloer

En waar je heen gaat, neem mijn naam niet aan

En waar je heen gaat, neem mijn naam niet aan

Waar ga je dapper heen?

je droogt je slapeloze ogen

Ze zijn opgedroogd, ze zien het gras dat vrij groeit niet

En groen, ver van je blindheid.

je oren als

Ze sloten zich af voor elke muziek, elk geluid, zelfs niet de

Goed of slecht, ze denken aan je, niemand kiest jou

Je stapt op de aarde maar je voelt het niet alleen

Hij dwaalt gewoon over de planeet, hij hoort niet eens de

Je pianotoetsen, je bent zo mager

Zelfs de duivel streeft niet naar je, je hebt geen ziel die je bent

Holle, holle, holle, eindeloze wereld

Wat van jou is, is al opgeslagen

Ik ben niet degene die je gaat geven

Ik ben niet degene die je gaat geven

Ik ben niet degene die je gaat geven

Ik kan je doorslikken om het later uit te spugen

Mijn vorm is materie die je niet kunt bereiken

Van moedermelk tot zonder

Einde van verzen, verzen, verzen, die voortkomt uit de

Dichter in alle poëzie onder het licht van de maan die ondergaat

In de palm van caymmi's inspiratie, als je huilt, wanneer?

Ik huil en mijn traan valt om het gras water te geven dat

Voedt het leven, huilend maak ik de bronnen opnieuw

dat je droogde

Als ik dat wil, laat mijn verlangen het zoutwater stijgen en

Sortilege, ik leef met uitzicht op de wind in de regen en

Ik wil nat worden.

het derde deel van Fatima en het koord van

Gandhi, kruis mijn borst

Ik ben als de dunne staaf die elke wind buigt

Maar geen zwaardsneden

Knoei niet met me, ik ben niet alleen

Ik loop niet alleen, ik loop niet alleen

Niet met me sollen