Meu Primeiro Amor - Maria Bethânia, Caetano Veloso

Meu primeiro amor

Tão cedo acabou, só dor deixou

Nesse peito meu

Meu primeiro amor

Foi como uma flor que desabrochou

Logo morreu

Nessa solidão sem ter alegria

O que me alivia são meus tristes ais

São prantos de dor que dos olhos caem

É por que bem sei quem eu tanto amei

Não verei jamais

Saudade palavra triste quando se perde um grande amor

Na estrada longa da vida eu vou chorando a minha dor

Igual uma borboleta vagando triste por sob a flor

Teu nome sempre em meus lábios irei chamando por onde for

Você nem sequer se lembra de ouvir a voz desse sofredor

Que implora por teu carinho, só um pouquinho de seu amor

Mijn eerste liefde

Zo snel is het voorbij, alleen nog maar pijn

In deze kist van mij

Mijn eerste liefde

Het was als een bloem die bloeide

stierf spoedig

In deze eenzaamheid zonder vreugde

Wat me verlicht, zijn mijn droevige ellende

Het zijn tranen van pijn die uit de ogen vallen

Het is omdat ik weet van wie ik zoveel hield

ik zal nooit zien

Saudade droevig woord wanneer een grote liefde verloren gaat

Op de lange weg van het leven huil ik mijn pijn

Als een vlinder die treurig onder de bloem ronddoolt

Je naam altijd op mijn lippen, ik roep waar ik ook ga

Je herinnert je niet eens dat je naar de stem van deze patiënt hebt geluisterd

Wie smeekt om je genegenheid, een klein beetje van je liefde