Bom Dia - Maria Bethânia

Amanheceu, que surpresa

Me reservava a tristeza

Nessa manhã muito fria

Houve algo de anormal

Tua voz habitual

Não ouvi dizer: «bom dia»

Teu travesseiro vazio

Provocou um arrepio

Levantei-me sem demora

E a ausência dos teus pertences

Me disse, não te convences

Paciência… Ela foi embora

Nem sequer no apartamento

Deixaste um eco, um alento

Da tua voz tão querida

Eu concluí num repente

Que o amor é simplesmente

O ridículo da vida

Num recurso derradeiro

Corri até o banheiro

Pra te encontrar… Que ironia

E que erro tu cometeste

Na toalha que esqueceste

Estava escrito: «bom dia»

Dageraad, wat een verrassing

Ik heb het verdriet gereserveerd

Op deze zeer koude ochtend

Er was iets abnormaals

je gebruikelijke stem

Ik heb je niet "goedemorgen" horen zeggen

je lege kussen

Veroorzaakte een rilling

Ik stond zonder vertraging op

En de afwezigheid van je spullen

Vertelde me, je bent niet overtuigd

Geduld... Ze is weg

Zelfs niet in het appartement

Je liet een echo achter, een adem

Je stem zo dierbaar

Ik concludeerde plotseling:

Die liefde is gewoon

De belachelijkheid van het leven

In een laatste redmiddel

Ik rende naar de badkamer

Om je te ontmoeten... Hoe ironisch

En welke fout heb je gemaakt?

Op de handdoek die je vergeten bent

Er stond geschreven: "goedemorgen"