L' Ultima Poesia - Marcella Bella

Son troppo deluso per aver la forza

Di ricominciare ormai, ho le ruote a terra

Non ho più reazioni, anche se qualcuno

Mi odiasse, non farei più nessuna guerra

Per fortuna ho ancora te

Qualche amico caro che

Amico resterà

La vita è tutta qua

E no, mi dispiace, no, non condivido

Non è così che ti vorrei, senza più entusiasmo

La vita è una bella donna che si dà

Soltanto a chi la tratterà con più ottimismo

Son felice insieme a te

E gli amici li amo anch’io

Ma se ti chiudi fugge via

Anche l’ultima poesia

E chissà cosa accadrà

Bene o no e chi lo sa

Certo che riguardo noi

Comunque andrà, con gioia si vivrà

Poesia leggera, questa sera

La respiro insieme a te come fosse aria

E l’anima torna ad essere un puledro

Non si può domare più, non si recinge l’aria

Son felice insieme a te

E gli amici li amo anch’io

Ma se ti chiudi fugge via

Anche l’ultima poesia

Poesia leggera, questa sera

La respiro insieme a te come fosse aria

E l’anima torna ad essere un puledro

Non si può domare più, non si recinge l’aria

Son felice insieme a te

E gli amici li amo anch’io

Ma se ti chiudi fugge via

Anche l’ultima poesia

Poesia leggera, questa sera

La respiro insieme a te come fosse aria

E l’anima torna ad essere un puledro

Non si può domare più, non si recinge l’aria

Ik ben te teleurgesteld om de kracht te hebben

Om nu opnieuw te beginnen, mijn wielen staan ​​op de grond

Ik heb geen reacties meer, ook niet als iemand

Als hij me zou haten, zou ik nooit meer oorlog voeren

Gelukkig heb ik jou nog

Een dierbare vriend die

Vriend blijft

Het leven is hier allemaal

En nee, het spijt me, nee, ik ben het er niet mee eens

Dit is niet hoe ik je zou willen hebben, zonder enthousiasme meer

Het leven is een mooie vrouw die zichzelf geeft

Alleen voor degenen die het met meer optimisme zullen behandelen

Ik ben gelukkig met jou

En ik hou ook van vrienden

Maar als je zwijgt, loopt het weg

Zelfs het laatste gedicht

En wie weet wat er gaat gebeuren

Wel of niet en wie weet

Natuurlijk over ons

Hoe het ook zal gaan, het zal met vreugde geleefd worden

Lichte poëzie deze avond

Ik adem het met je mee alsof het lucht is

En de ziel wordt weer een veulen

Het is niet meer te temmen, het omsluit de lucht niet

Ik ben gelukkig met jou

En ik hou ook van vrienden

Maar als je zwijgt, loopt het weg

Zelfs het laatste gedicht

Lichte poëzie deze avond

Ik adem het met je mee alsof het lucht is

En de ziel wordt weer een veulen

Het is niet meer te temmen, het omsluit de lucht niet

Ik ben gelukkig met jou

En ik hou ook van vrienden

Maar als je zwijgt, loopt het weg

Zelfs het laatste gedicht

Lichte poëzie deze avond

Ik adem het met je mee alsof het lucht is

En de ziel wordt weer een veulen

Het is niet meer te temmen, het omsluit de lucht niet