My Little Book Of Sorrows - Marc and the Mambas

I left my life in the bottom of a boat

I took a dive over the side

Down with the green slime losing my mind

Blinded by the salt I’m losing my mind

Wrists are tied

But my dreams are on fire

Wrists are tied

But my senses are still alive

Always the weight of my life in my hands

Forever the weight of my life in my hands

You’re always thinking about death these days

Even when you laugh there’s an edge to your smile

The only problem is the method or the way

A barb soaked smile saturated with style

It’s nice to know you’re thought of as the laugh and a half

Nobody sees the shadow you are

Wrapped in the skin that covers all but the heart

Upon your sleeve like a melting spare part

And you lay yourself open to the jokes and the jeers

Just one kind word would mean so much to you

But you couldn’t give a damn as you’ve hardened with years

A word’s just a movement of the mouth anyway

You’re pretty as a picture

And pretty smart too

Now drop the facade that supports the real you

Bleeding like a little boy that’s picked on at school

You will rise up like an angel when you’ve played up their fool

Let them stew in their juices

You were kind to be cruel

And you never let the anger out as a rule

I’ve mapped out my mind

And a crime and a time

My little book of sorrows to help life shine

And it shines so bright that it burns out the eye

It’s memories that are made of this that make you crack and cry

You fend off your body of a million crimes

Shouting: «So many men so many times»

And I always have this image of you sprawled across a bed

With dagger drums flicking from your sedative head

I’m sure you realise life’s lived further on

But there’s not a lot to treasure when the mystery’s gone

Reality will smother your dreams and your soul

When the entrance to your heart becomes another old hole

So I’m taking my dive and I’m taking it deep

To the cool white cave of my tranquilliser sleep

Where I live out the movie emotions instead

And I keep my list of sorrows locked alone in my head

And I keep my list of sorrows locked alone in my head

Could be better off dead

Could be better off dead

Could be better off dead

Ik heb mijn leven op de bodem van een boot achtergelaten

Ik heb een duik over de kant genomen

Weg met het groene slijm dat mijn verstand verliest

Verblind door het zout word ik gek

Polsen zijn vastgebonden

Maar mijn dromen staan ​​in vuur en vlam

Polsen zijn vastgebonden

Maar mijn zintuigen leven nog

Altijd het gewicht van mijn leven in mijn handen

Voor altijd het gewicht van mijn leven in mijn handen

Je denkt tegenwoordig altijd aan de dood

Zelfs als je lacht, zit er een randje aan je glimlach

Het enige probleem is de methode of de manier

Een met weerhaken doordrenkte glimlach verzadigd met stijl

Het is leuk om te weten dat je wordt gezien als de anderhalve lach

Niemand ziet de schaduw die je bent

Gehuld in de huid die alles behalve het hart bedekt

Op je mouw als een smeltend reserveonderdeel

En je stelt jezelf open voor de grappen en de spot

Eén vriendelijk woord zou zoveel voor je betekenen

Maar het kan je niets schelen, want je bent met de jaren harder geworden

Een woord is toch maar een mondbeweging

Je bent zo mooi als een foto

En best slim ook

Laat nu de façade vallen die de echte jij ondersteunt

Bloedend als een kleine jongen die gepest wordt op school

Je zult opstaan ​​als een engel als je hun dwaas hebt uitgespeeld!

Laat ze stoven in hun sap

Je was aardig om wreed te zijn

En je laat de woede in de regel nooit los

Ik heb mijn geest in kaart gebracht

En een misdaad en een tijd

Mijn kleine boek van smarten om het leven te laten stralen

En het schijnt zo helder dat het oog brandt

De herinneringen die hiervan zijn gemaakt, maken je aan het huilen

Je weert je lichaam van een miljoen misdaden

Schreeuwen: "Zoveel mannen zo vaak"

En ik heb altijd deze afbeelding van jou languit op een bed

Met dolkrommels die uit je verdovingshoofd schieten

Ik weet zeker dat je je realiseert dat het leven verder geleefd heeft

Maar er is niet veel om te koesteren als het mysterie voorbij is

De realiteit zal je dromen en je ziel verstikken

Wanneer de ingang van je hart een ander oud gat wordt

Dus ik duik en ik ga diep

Naar de koele witte grot van mijn kalmerende slaap

Waar ik in plaats daarvan de filmemoties naleef

En ik bewaar mijn lijst met verdriet alleen in mijn hoofd

En ik bewaar mijn lijst met verdriet alleen in mijn hoofd

Kan beter dood zijn

Kan beter dood zijn

Kan beter dood zijn