Sim, é sobre você. - Manu Gavassi

Eu não se enlouqueci ou se foi você

Vou fingir que eu esqueci pra eu não te responder

Ouvi dizer que o nosso fim ficou mal resolvido pra você

Logo pra mim que resolvi pra sobreviver

Mas o seu pensamento continua me atraindo pra você

E o meu pensamento continua te atraindo sem querer

Até quando?

(Até quando?)

Até quando?

Até quando?

Agora eu sei, enlouqueci junto com você

Fingindo amizade só pra não esquecer

E seu amor te espera calma em você

Não para de me observar sem saber porquê

É quando o seu pensamento continua me atraindo pra você (continua,

continua me atraindo pra você)

E o meu pensamento continua me traindo sem querer

Até quando?

Até quando?

Até quando?

Talvez o universo queira nos falar

Um pedaço de você não possa me largar

E nós dois somos estranhos e é estranho pensar

Estranho lembrar seu nome sem me culpar

Talvez seu pensamento venha pra curar

A desculpa que você nunca soube me dar

Mas desculpa não preciso mas nem tenho mais dor

Você foi meu mais difícil exemplo de amor

Talvez seja melhor que a gente nunca mais se viu

Sua pele na minha pele, era certo, era arrepio

A vontade não passava mesmo quando acabou

Nunca foi por isso que a gente terminou

E é por isso que eu me lembro

Até quando?

(Até quando?)

Até quando?

Até quando?

Até quando?

Ik werd niet gek of als jij het was

Ik zal doen alsof ik het vergeten ben, zodat ik je geen antwoord geef

Ik hoorde dat ons einde onopgelost was voor jou

Al snel voor mij besloot ik te overleven

Maar je gedachte blijft me naar je toe trekken

En mijn gedachte blijft je onbedoeld aantrekken

Tot wanneer?

(Tot wanneer?)

Tot wanneer?

Tot wanneer?

Nu weet ik het, ik werd gek met je

Nep vriendschap om niet te vergeten

En je liefde wacht rustig op je in jou

Stop niet met naar me te kijken zonder te weten waarom

Op dat moment blijft je gedachte me naar je toe trekken (vervolgt,

blijft me naar je toe trekken)

En mijn gedachte blijft me onbedoeld verraden

Tot wanneer?

Tot wanneer?

Tot wanneer?

Misschien wil het universum met ons praten

Een stuk van jou kan me niet loslaten

En we zijn allebei vreemden en het is vreemd om te denken

Vreemd om je naam te onthouden zonder mij de schuld te geven

Misschien komt je gedachte om te genezen

Het excuus dat je me nooit wist te geven

Maar het spijt me dat ik het niet nodig heb, maar ik heb zelfs geen pijn meer

Je was mijn moeilijkste voorbeeld van liefde

Misschien is het beter dat we elkaar nooit meer hebben gezien

Jouw huid op mijn huid, het klopte, het was kippenvel

De wil ging niet weg, zelfs niet toen het voorbij was

Dat is nooit waarom we uit elkaar zijn gegaan

En daarom herinner ik me

Tot wanneer?

(Tot wanneer?)

Tot wanneer?

Tot wanneer?

Tot wanneer?