Zwischenwelt - Mantus

Eine Seele aus Glas, ein Gedanke ins Nichts

Und ich fall aus dem Dunkel in gleissendes Licht

Werd ich schließlich erkennen, was die Augen nie sahen

Einen Teil von mir selbst erfahren

Und ich löse die Fesseln in meinem Geist…

Eine Wahrheit die im inneren zerfällt

Und ich trete an das Tor zur Zwischenwelt

An die Grenze einer letzten Wirklichkeit

Von Geburt an bis zum Ende aller Zeit

Ein Gedanke von mir, der das Leben erschafft

Ich zerfalle in Schmerz und in göttliche Kraft

Jedes Sein kann nur in der Gesamtheit bestehen

Und sein Ruf in die Welt lässt die Formen entstehen

Een ziel van glas, een gedachte in het niets

En ik val uit de duisternis in laaiend licht

Ik zal eindelijk zien wat de ogen nooit zagen

Ervaar een deel van mezelf

En ik maak de boeien los in mijn gedachten...

Een waarheid die van binnen afbrokkelt

En ik betreed de poort naar de tussenwereld

Tot de grens van een definitieve realiteit

Van geboorte tot het einde der tijden

Een gedachte van mij die leven schept

Ik brokkel af van pijn en goddelijke kracht

Elk wezen kan alleen in zijn geheel bestaan

En zijn reputatie in de wereld creëert de vormen