Unschuld Erde - Mantus

Auf der Stirn die Heuchelei

Unter dunklem Hautgesang

Einäugig tote Sehnsucht

Die Hölle sei ihr Knecht

Erinnerung schickt Blumen

Das Hirn frisst Staub

Und Knabenhände geben

Was das Fleisch nicht zügeln kann

Schaler Traum zerstöre

Blutbäuchig das entformte Heer

Überblüh das ganze Elend

Deine Mitte macht mich satt

Ein Aschenmeer aus Schatten

In der Wüste tanzt

Ein paar Grenzen weiter

Liegen hodenlose Kinderleichen

Das Gewissen auferlegt

Nur schweigend aufzutrohnen

Dein gläsern Angesicht

Durch Untat Glut verbrennt

Starre Augen halten Tränen

Keine Mütter mehr als Schoß

Nun faulen unsre Leiber

In der Erde, die sie stumm erträgt

Oh Menschlein hör'

Aus deiner Wiege stammen meine Glieder

Und heute bin ich vogelfrei

Trampelt Unschuld Erde nieder

In der Ferne ziehen Völker

Singt der Erde Unschuldslieder

Uns wird die Welt zu klein

Hypocrisie op het voorhoofd

Onder donkere huid zingen

Eenogig dood verlangen

Hel, wees haar dienaar

Geheugen stuurt bloemen

De hersenen eten stof

En geef jongen handen

Wat het vlees niet kan beteugelen?

Vernietig een oude droom

Bloedbuikig het misvormde leger

Laat alle ellende bloeien

Je midden vult me

Een zee van as van schaduwen

In de woestijn danst

Een paar grenzen verder

Liggende kinderlijkjes zonder testikels

Het opgelegde geweten

Gewoon in stilte kreunen

je glazige gezicht

Brandt sintels door wandaden

Starende ogen houden tranen vast

Niet meer moeders dan baarmoeder

Nu zijn onze lichamen aan het rotten

In de aarde, die ze stilletjes verdraagt

Oh lieverd, luister

Mijn ledematen komen uit je wieg

En vandaag ben ik vogelvrij

Vertrappel de onschuld op aarde

Volkeren bewegen in de verte

Zing liedjes van onschuld voor de aarde

De wereld wordt te klein voor ons