Staub - Mantus

Ich hör auf mein Herz und ich folge ihm blind

Wenn die Wege auch sinnlos und abgrundtief sind

Meine Augen erblicken ein zweites Gesicht

Wo die Erde sich spaltet, dort finde ich dich

Die Dunkelheit schenkt mir ein zweites Zuhaus

Am Ende des Tages zerfallen wir zu Staub

Der Schmerz der tief in meine Seele sich frisst

Nur er scheint zu wissen, was Einsamkeit ist

Gar manchmal versuch ich der Welt zu verzeihen

Und ein ähnlicher Mensch unter Menschen zu sein

Ich kämpfe mich vor, zu dem was ich auch bin

Doch die letzen Gedanken zerfallen im Wind

Ik luister naar mijn hart en ik volg het blindelings

Zelfs als de paden zinloos en hopeloos zijn

Mijn ogen zien een tweede gezicht

Waar de aarde splijt, daar zal ik je vinden

De duisternis geeft me een tweede thuis

Aan het eind van de dag veranderen we in stof

De pijn die diep in mijn ziel vreet

Alleen hij lijkt te weten wat eenzaamheid is

Soms probeer ik de wereld te vergeven

En om een ​​gelijkaardige persoon onder de mensen te zijn

Ik vecht mijn weg naar wat ik ben

Maar de laatste gedachten brokkelen af ​​in de wind