Schweigen - Mantus

Der Wind umspielt die Nacht, formt sich leis' zur Melodie

Von weit ist er gekommen, aus dem Land der Poesie

So schwer wird mir das Herz und das Glück scheint nie gewiss

Ein Moment kann wertvoll sein, wenn er schon vorüber ist

Und ich höre schon wie das Leben aus der Ferne nach mir ruft

Doch in mir ist nur dieses Schweigen, das die Qual in der Seele sucht

Ich seh den Vögeln zu, die an mir vorüberziehen

Und ich denk an dein Gesicht, das mir heut im Traum erschien…

Was soll die ganze Welt, hier bei Wein und Kerzenlicht

Wenn der Mensch in seiner Pracht schon am Klang der Nacht zerbricht

Und ich höre schon wie das Leben aus der Ferne nach mir ruft

Doch in mir ist nur dieses Schweigen, das die Qual in der Seele sucht

Und ich höre schon wie das Leben aus der Ferne nach mir ruft

Doch in mir ist nur dieses Schweigen, seit die Erde mich erschuf

De wind speelt rond de nacht, vormt zich zachtjes naar de melodie

Hij is van ver gekomen, uit het land van de poëzie

Mijn hart is zo zwaar en geluk lijkt nooit zeker

Een moment kan kostbaar zijn als het voorbij is

En ik kan het leven al van ver horen roepen

Maar in mij is er alleen deze stilte die kwelling zoekt in de ziel

Ik kijk naar de vogels die mij passeren

En ik denk aan je gezicht dat vandaag in een droom aan mij verscheen...

Wat heeft de hele wereld voor zin, hier met wijn en kaarslicht

Wanneer de mens in zijn pracht breekt bij het geluid van de nacht

En ik kan het leven al van ver horen roepen

Maar in mij is er alleen deze stilte die kwelling zoekt in de ziel

En ik kan het leven al van ver horen roepen

Maar in mij is er alleen deze stilte sinds de aarde mij heeft geschapen