Rintrah - Mantus

Rintrah grollt und schüttelt seine Feuer

in der drückenden Luft.

Hungrige Wolken hängen über der Tiefe.

Demütig, und auf gefährlichem Pfad,

Folgte der Gerechte einst seinem Weg

Durch das Tal des Todes.

Dort wo Dornen wachsen, sind Rosen gepflanzt,

Und auf öder Heide

Singen die Honigbienen.

Dann war der gefährliche Pfad bepflanzt

Und ein Bach, eine Quelle

Auf jedem Fels, jedem Grab,

Und über bleichen Knochen

War rote Erde geboren;

Bis der Gemeine die sorglosen Pfade verließ,

Um auf gefährliche Pfade sich zu begeben

Und den Gerechten in öde Himmelsstriche zu treiben.

Nun kriecht die feige Schlange

In sanfter Demut,

Und der Gerechte rast in der Wildnis,

Wo Löwen umherstreichen.

Rintrah grollt und schüttelt seine Feuer

in der drückenden Luft.

Hungrige Wolken hängen über der Tiefe.

Da ein neue Himmel angebrochen ist,

Und Zeit seiner Ankunft

jetzt drei und dreißig Jahren vergangen sind,

Wie die ewige Hölle nun wiederbelebt

Das Gute ist Himmel

Das Böse — Hölle

Rintrah gromt en schudt zijn vuur

in de drukkende lucht.

Hongerige wolken hangen over de diepte.

Nederig, en op een gevaarlijk pad,

De rechtvaardige volgde ooit zijn weg

Door de vallei van de dood.

Waar doornen groeien, worden rozen geplant,

En op een woestijnheide

Zing de honingbijen.

Toen werd het gevaarlijke pad geplant

En een stroom, een bron

Op elke rots, elk graf

En over bleke botten

Werd geboren rode aarde;

Tot de gewone burger de onzorgvuldige paden verliet,

Gevaarlijke paden betreden

En drijf de rechtvaardigen naar desolate streken.

Nu kruipt de laffe slang

In zachte nederigheid,

En de rechtvaardige dwaalt rond in de woestijn,

Waar leeuwen rondlopen.

Rintrah gromt en schudt zijn vuur

in de drukkende lucht.

Hongerige wolken hangen over de diepte.

Sinds een nieuwe hemel is aangebroken,

En de tijd van zijn aankomst

nu zijn er drie en dertig jaar verstreken

Zoals de eeuwige hel nu nieuw leven ingeblazen

Het goede is de hemel

Kwaad - Hel