Pathos - Mantus

Will nichts mehr sehen, will nichts mehr hören

Die ganze Welt und mich zerstören

Zuviele Worte in mir drin

Ohne Bedeutung und ohne Sinn

In diese kalte Welt gesetzt

Bloß kein Mitleid für den Rest

Und warte auf ein Morgenrot

In dem ich frei bin oder tot

Wo ist der Gott, der sich findet in mir selbst?

Wo sind die Engel in dieser kranken Welt?

Wo ist die Kirche, die mir spendet ein Zuhaus?

Wo ist der Mensch, der zu lieben mir erlaubt?

Ein kurzer Schrei, ein stummer Blick

Und für mich geht’s nicht mehr zurück

Der Himmel schweigt, die Städte brennen

Ich wünschte mich nicht mehr zu kennen

Die Zunge spricht ein Nachtgebet

Die Sonne um den Mond sich dreht

Ein Abschiedskuß die Luft entflammt

Vernichtet freudlos dieses Land

Wil niet meer zien, wil niet meer horen

Vernietig de hele wereld en mij

Te veel woorden in mij

Zonder betekenis en zonder betekenis

In deze koude wereld

Heb gewoon geen medelijden met de rest

En wacht op een dageraad

Waarin ik vrij of dood ben

Waar is de God die zich in mezelf bevindt?

Waar zijn de engelen in deze zieke wereld?

Waar is de kerk die mij een thuis geeft?

Waar is de persoon die mij toestaat lief te hebben?

Een korte schreeuw, een stille blik

En ik kan niet terug

De lucht is stil, de steden branden

Ik wou dat ik mezelf niet meer kende

De tong spreekt een nachtgebed

De zon draait om de maan

Een afscheidskus doet de lucht ontvlammen

Vernietig dit land vreugdeloos