Liebe vergeht - Mantus

Wir waren gefangen in kalten Räumen aus Angst

Wo ein Gedicht voller Tränen die Welt ändern kann

Von Träumen aufgehetzt flohen wir von damals ins Jetzt

Wo ein Gefühl von Erkenntnis die Augen rein uns wäscht

Denn Liebe vergeht

Wie alles im Leben

Und nichts was uns hält

Mehr in dieser Welt …

Wir spielten uns selbst, inszenierten die Welt

Wo eine Geste des Schweigens vom Daseinsschmerz erzählt

Jenseits der Lieblichkeit erwacht die Wirklichkeit

So müde und leer, fallen keine Tränen mehr

We zaten vast in koude ruimtes uit angst

Waar een gedicht vol tranen de wereld kan veranderen

Achtervolgd door dromen, vluchtten we van toen naar nu

Waar een gevoel van kennis onze ogen schoon wast

Want liefde vervaagt

Zoals alles in het leven

En niets dat ons vasthoudt

Meer in deze wereld...

We speelden zelf, ensceneerden de wereld

Waar een gebaar van stilte vertelt over de pijn van het bestaan

Voorbij lieflijkheid ontwaakt de realiteit

Zo moe en leeg, er vallen geen tranen meer