Freund Hein - Mantus

Gedankenmeer, es zerreißt den Augenblick

So wund und leer sucht der Fremde sein Geschick

Das Augenlicht, es verliert schon seinen Glanz

Ganz ohne Furcht spielen die Mörder auf zum Tanz

Und dein Herz, es schlägt so laut es nur kann

Die schwarzen Vögel ziehen in den Sonnenuntergang

Wenn die Zeit erstarrt und die Welt entweicht

Im Taumel der Gedanken bis ein Freund die Hand dir reicht

Die Nacht zerfällt, du vergisst wer du einst warst

Mit feuchtem Blick, der bis in die Tiefe starrt

Ob schwarz, ob weiß, du verlierst den Unterschied

Die Nachtigall singt ihr letztes Liebeslied

Zee van gedachten, het verscheurt het moment

Zo pijnlijk en leeg zoekt de vreemdeling zijn lot

Gezichtsvermogen, het verliest al zijn glans

Zonder angst spelen de moordenaars voor de dans

En je hart, het klopt zo hard als het kan

De zwarte vogels trekken naar de zonsondergang

Wanneer de tijd bevriest en de wereld ontsnapt

In de haast van gedachten totdat een vriend je de hand schudt

De nacht valt uiteen, je vergeet wie je ooit was

Met een natte blik die de diepte in staart

Zwart of wit, je verliest het verschil

De nachtegaal zingt haar laatste liefdeslied