Eiswasser - Mantus

Meine warmen Gedanken wie Eiswasser zerschmelzen

Das Sonnenlicht verliert ihre mütterliche Stärke

Und ich bleibe zurück und nehme alles hin

Ein kurzes, unbewusstes Zucken aus den Mundwinkeln

Lässt meine trockenen Lippen aufreißen

Und ich schmecke das Blut und den Geist des Lebens

Sehnsüchtig tröste ich mich in den Schlaf

Kalt ist der Stern meiner Liebe

Schwarz sind die Gedanken in mir

Umrisse der Welt enttäuscht vernommen

Goldene Flügel für den Sterbenden

Treibe ich auf dem leeren Ozean

Und denke an die Vergangenheiten fleischlicher Gelüste

Ein junges Mädchen kratzt an meinem Sarg

Und wendet sich traurig

Erfrorenes Wasser als Fundament eines Traums

Das Bewusstsein ist das Tor zur Welt

Und ich spüre die Geburt und das Einmalige

Totenburgen

Im schwachen Licht des Mondes erscheinen

Aufflackern alter Mythen im Herzen der Nacht

Und ich schreie mit dem eisigen Wind

Und sterbe langsam — lautlos vor mich hin

Ein zerkratztes Gesicht im Spiegel

Zwei Augen unbeweglich etwas suchen

Eine salzige Träne als Zeugnis meiner Liebe

Ich entsage Gott

Und leugne seinen Nutzen als Hebamme

Gefüllte Becher zur Trauerstunde

Segne ich die Sünden meines Lebens

Und schieße mir lässig

Durch die Hand

Mijn warme gedachten smelten als ijswater

Het zonlicht verliest zijn moederlijke kracht

En ik blijf achter en neem het allemaal

Een korte, bewusteloze trek vanuit zijn mondhoeken

Laat mijn droge lippen kraken

En ik proef het bloed en de geest van het leven

Verlangend troost ik mezelf om te slapen

Kou is de ster van mijn liefde

Mijn gedachten zijn zwart

contouren van de wereld teleurgesteld gehoord

Gouden vleugels voor de stervenden

Ik drijf op de lege oceaan

En denk aan het verleden van vleselijke verlangens

Een jong meisje krabt aan mijn kist

En wordt verdrietig

Bevroren water als de basis van een droom

Bewustzijn is de poort naar de wereld

En ik voel de geboorte en de uniciteit

kastelen van de doden

Verschijnen in het schemerige licht van de maan

Blaas oude mythen op in het hart van de nacht

En ik schreeuw met de ijzige wind

En langzaam sterven - stil voor mijn ogen

Een bekrast gezicht in de spiegel

Twee ogen onbeweeglijk op zoek naar iets

Een zoute traan als getuigenis van mijn liefde

Ik doe afstand van God

En het nut ervan als verloskundige ontkennen

Gevulde kopjes op het uur van rouw

Ik zegen de zonden van mijn leven

En schiet me nonchalant neer

door de hand