Ein anderer Mensch - Mantus

Er senkt seinen Blick und deckt sich zur Nacht

Nur mit Zeitungen zu

Noch ein letzter Schluck, der alles betäubt

Und legt sich zur Ruh'

Erinnerung bleibt als Vergangenheit

Und lässt ihn nicht los

An der Brücke zum Fluß wartet ein neuer Tag

So still wie der Tod

Wo die Kälte stumm regiert

Und die Sonne niemals scheint

Dort lebt ein anderer Mensch

Wo die letzte Hoffnung stirbt

Und die Welt nach innen weint

Dort lebt ein anderer Mensch

Wann fing es bloß an, wann hörte es auf

Wann brach es entzwei

Der Mond schimmert hell, im Fluß treiben still

Die Schiffe vorbei

Er dreht seinen Kopf, dort zittern im Grau

Die Lichter der Stadt

Ein Mann bleibt zurück und spricht sein Gebebt

Zu den Schatten der Nacht

Hij slaat zijn ogen neer en bedekt zichzelf voor de nacht

Alleen met kranten ook

Een laatste slok die alles verdooft

En gaat liggen om te rusten

Het geheugen blijft als het verleden

En laat hem niet gaan

Een nieuwe dag wacht op de brug naar de rivier

Zo stil als de dood

Waar de kou stilletjes regeert

En de zon schijnt nooit

Er woont nog een persoon

Waar de laatste hoop sterft

En de wereld huilt van binnen

Er woont nog een persoon

Wanneer is het net begonnen, wanneer is het gestopt?

Wanneer brak het in tweeën?

De maan glinstert helder, de rivier drijft stil

De schepen over

Hij draait zijn hoofd, daar beven in het grijs

Stadslichten

Een man blijft achter en spreekt zijn gebed uit

Naar de schaduwen van de nacht