Der Schrei des Schmetterlings - Mantus

Du atmest ganz still und bewegst dich nicht

Ein Schatten liegt dunkel auf deinem Gesicht

Dort draußen noch kämpfen sie um den Sinn

Zerstören und vernichten seit Anbeginn

Schon haben sie Erde und Himmel entehrt

Ihre Feinde erhängt oder weggesperrt

Zu groß scheint die Falschheit in dieser Welt

Zu tief diese Leere in die du fällst

Fühlst du den Tod der bis zu dir dringt

Hörst du die Schreie des Schmetterlings

Draußen ist niemand der über dich wacht

Und nur ihr versprechen nach ewiger Nacht

Die Herzen erblinden und schweigen beschämt

Du fühlst dich erschöpft, fühlst dich wie gelähmt

Ein kostbarer Traum, der im Innern zerfällt

Das Leben liegt vor dir, blaß und entstellt

Ihre Augen, sie glänzen so dunkel und kalt

Was bleibt sind Gedanken nach Hass und Gewalt

Was gestern erblühte, ist morgen zerstört

Von der großen Gemeinschaft, zu der du gehörst

Je ademt heel stil en beweegt niet

Er ligt een schaduw donker op je gezicht

Daarbuiten vechten ze nog steeds voor betekenis

Vernietig en vernietig vanaf het begin

Ze hebben aarde en hemel al onteerd

Je vijanden zijn opgehangen of opgesloten

De valsheid in deze wereld lijkt te groot

Te diep deze leegte waar je in valt

Voel je de dood op je af komen?

Hoor je het geschreeuw van de vlinder?

Buiten waakt niemand over je

En alleen haar belofte na de eeuwige nacht

Harten worden blind en schamen zich om te zwijgen

Je voelt je uitgeput, je voelt je verlamd

Een kostbare droom die van binnen afbrokkelt

Het leven ligt voor je, bleek en misvormd

Haar ogen, ze schijnen zo donker en koud

Wat overblijft zijn gedachten aan haat en geweld

Wat gisteren bloeide, wordt morgen vernietigd

Van de geweldige gemeenschap waartoe je behoort