Blaue Grenze - Mantus

Wie ein Licht in weiter Ferne

Und ein Wanderer der nicht findet was er sucht

Wie das Funkeln in den Augen

Und ein Kind, das nach seiner Mutter ruft

Ein verlorengeglaubter Himmel

Ein Gebet, das die Ewigkeit verspricht

Und die Schönheit dieses Lebens

Die doch letztlich an der Traurigkeit zerbricht

Trag die Welt in meinem Herzen

Ihr Vertrauen und ihren Schmerz

Und ich fühle den Moment der in mir bleibt

Bin erfüllt von einer Sehnsucht

Die nicht hasst und die nicht liebt

Sie verbirgt sich in der tiefen Dunkelheit

Die Gedanken kreisen endlos

Jede Handlung die nach einem Sinn verlangt

Und das Fleisch beginnt zu bluten

Wir sind Krieger in einem unbekannten Land

Nun weine nicht, meine Schönheit

Wenn das Glück dir durch deine Hände rinnt

Warte an der blauen Grenze

Bis der Tag in der Dämmerung versinkt

Als een licht ver weg

En een zwerver die niet vindt wat hij zoekt

Zoals de sprankeling in je ogen

En een kind dat zijn moeder roept

Een verloren lucht

Een gebed dat de eeuwigheid belooft

En de schoonheid van dit leven

Die uiteindelijk breekt door verdriet

Draag de wereld in mijn hart

Haar vertrouwen en haar pijn

En ik voel het moment dat in mij blijft

Ik ben vervuld van een verlangen

Wie niet haat en wie niet liefheeft

Ze verstopt zich in diepe duisternis

De gedachten cirkelen eindeloos

Elke actie die om betekenis vraagt

En het vlees begint te bloeden

Wij zijn krijgers in een onbekend land

Huil nu niet, mijn schoonheid

Wanneer geluk door je handen glipt

Wacht bij de blauwe rand

Tot de dag overgaat in de schemering