Bis auf's Blut - Mantus

Stille kommt und dröhnt in mir drinnen

Nie war es so schwer, zu sein wer ich bin

Gedanken der Nacht, so dunkel und rein

Sie brechen heraus und holen mich ein

Hass

Bis aufs Blut

Um der Welt wieder nah zu sein

Bis aufs Blut

Um mir selbst einmal zu verzeihen

Ein Gefühl der Isolation

Ein verzehrendes Nichts, das mir innewohnt

Und die Kälte in mir, sie bleibt irgendwann

Weil ich den Schmerz nicht ablegen kann

Bin aus Feuer und Menschenhass

Stilte komt en rommelt in mij

Het is nog nooit zo moeilijk geweest om te zijn wie ik ben

Gedachten aan de nacht zo donker en puur

Ze breken uit en halen me in

een hekel hebben aan

Tot aan het bloed

Om weer dicht bij de wereld te zijn

Tot aan het bloed

Om mezelf voor een keer te vergeven

Een gevoel van isolement

Een verterend niets dat in mij woont

En de kou in mij, die blijft op een gegeven moment

Omdat ik de pijn niet weg kan nemen

Ben van vuur en misantropie