Baal - Mantus

Ein großes Lichtermeer glänzt

Zwischen Beton und Stahl

Dort wo sich niemand kennt, nur

Erfreut am Opfermahl

Gewalt dröhnt durch die Straßen

Die Kinder schreien wild

Die Nacht kann nicht betäuben

Weil nichts die Sehnsucht stillt

Und er schleudert aus der Faust

Heiße Asche auf die Stadt

Und er frisst sich an der Scham

Und der Not der Menschen satt

Sie versinken in der Glut

Wo die Sünde ewig lockt

Und sie beten noch auf Knien

Zu dem großen Antigott

Turmhohe Glasgebäude

Erbrechen süßes Gift

Ein letztes, totes Lachen

Verschmiert von Lippenstift

Hier kennt man keine Mitte

Der Träumer keinen Schlaf

Und nur der Rachedämon

Der weiterleben darf

(Antigott …)

Und er schleudert aus der Faust

Heiße Asche auf die Stadt

Und er frisst sich an der Scham

Und der Not der Menschen satt

Sie versinken in der Glut

Wo die Sünde ewig lockt

Und sie beten noch auf Knien

Zu dem großen Antigott

(Antigott)

Een grote zee van licht schijnt

Tussen beton en staal

Waar niemand elkaar kent, alleen

Blij met de offermaaltijd?

Geweld dendert door de straten

De kinderen schreeuwen wild

De nacht kan niet verdoven

Omdat niets het verlangen bevredigt

En hij slingert uit zijn vuist

Hete as op de stad

En hij eet uit schaamte

En genoeg van de ellende van de mensen

Ze zinken in de sintels

Waar zonde voor altijd lokt

En ze bidden nog steeds op hun knieën

Aan de grote anti-god

Torenhoge glazen gebouwen

Braak zoet vergif

Nog een laatste dode lach

Besmeurd met lippenstift

Er is hier geen centrum

De dromer slaapt niet

En alleen de wraak demon

wie kan leven

(Antigod...)

En hij slingert uit zijn vuist

Hete as op de stad

En hij eet uit schaamte

En genoeg van de ellende van de mensen

Ze zinken in de sintels

Waar zonde voor altijd lokt

En ze bidden nog steeds op hun knieën

Aan de grote anti-god

(antigod)