An den Vater - Mantus

Geformt aus den Genen

Das Blut pulsiert

Doch unsere Bande sind nicht für immer

Gedanken, sie brechen

Aus mir heraus

Und tragen meinen Hass zu dir

Es gibt keine Antwort

Vergangenheit

Ist wie ein Schlüssel zu diesem Leben

Du bist nur Erinnerung

An einen Tag

Als ich noch Vater zu dir gesagt

Warum bist du fortgegangen

Warum lässt du mich allein?

Wie oft sah ich dich

Im Spiegel an

Doch niemals bist du da gewesen

Ich weiß nicht einmal

Ob du mich liebst

Ob die Worte nicht bloß aufgebläht

Ich geh meinen Weg

Schaue nicht zurück

Als wärst du niemals da gewesen

Und doch hast du selbst

Den Entschluss gefasst

Als du sie geschlagen hast

Niemals hatt' ich einen Vater

Niemals wirst du meiner sein!

Gevormd door genen

Het bloed pulseert

Maar onze banden zijn niet voor altijd

gedachten breken ze

uit mij

En draag mijn haat naar jou

Er is geen antwoord

Verleden

Is als een sleutel tot dit leven

Je bent slechts een herinnering

In één dag

Toen ik vader tegen je zei

waarom ben je weggegaan

Waarom laat je me alleen?

Hoe vaak heb ik je gezien

In de spiegel

Maar je was er nooit

ik weet het niet eens

Als je van me houdt

Als de woorden niet gewoon opgeblazen zijn

ik ga mijn weg

Kijk niet achterom

Alsof je er nooit was

En toch heb je jezelf

de beslissing genomen

Wanneer je haar slaat

Ik heb nooit een vader gehad

Je zult nooit van mij zijn!