City Don't Care - Mansions

My tired heart ticks like an electric clock.

Heavy on my wrist, wish I could make it stop.

I’ve always waited for you.

I’ve always waited for you.

They must have known I was talking in code.

Come on, officer.

Officer, let me go.

Just let me go.

I fell off branches and landed on my back.

Thought I could take it, but my wings are made of wax.

I’ve always waited for

You must have known I was talking in code.

Come on, officer.

Officer, let me go.

All that salt in the air.

They just talk and they stare.

I’m a tired ghost, barely there.

And the city don’t care.

I must admit I’m a little bit

I must admit I’m a little bit

I must admit I’m a little bit lost in space.

I must admit I’m a little bit

I must admit I’m a little bit

I must admit I’m a little bit out of place.

They must have known I was talking in code.

Come on, give it up, give it up.

Take me home.

All that sound in the air.

They just spit and they stare.

I am lost, I know.

Losing hope, barely there.

And the city don’t care.

Mijn vermoeide hart tikt als een elektrische klok.

Zwaar aan mijn pols, ik wou dat ik het kon laten stoppen.

Ik heb altijd op je gewacht.

Ik heb altijd op je gewacht.

Ze moeten geweten hebben dat ik in code sprak.

Kom op, officier.

Agent, laat me gaan.

Laat me gewoon gaan.

Ik viel van takken en kwam op mijn rug terecht.

Ik dacht dat ik het aankon, maar mijn vleugels zijn van was.

Ik heb altijd gewacht op

Je moet geweten hebben dat ik in code sprak.

Kom op, officier.

Agent, laat me gaan.

Al dat zout in de lucht.

Ze praten gewoon en ze staren.

Ik ben een vermoeide geest, nauwelijks aanwezig.

En de stad maakt het niet uit.

Ik moet toegeven dat ik een klein beetje ben

Ik moet toegeven dat ik een klein beetje ben

Ik moet toegeven dat ik een beetje verdwaald ben in de ruimte.

Ik moet toegeven dat ik een klein beetje ben

Ik moet toegeven dat ik een klein beetje ben

Ik moet toegeven dat ik een beetje misplaatst ben.

Ze moeten geweten hebben dat ik in code sprak.

Kom op, geef het op, geef het op.

Breng me naar huis.

Al dat geluid in de lucht.

Ze spugen gewoon en ze staren.

Ik ben verdwaald, ik weet het.

Hoop verliezen, amper daar.

En de stad maakt het niet uit.