Ironía - Maná

Cómo olvidar, cómo regresar

Qué ironía del amor ohhh

Qué ironía si es la vida inundada de dolor

El amor glorifico, el amor nos arrancó

Tantas risas tanto llanto

¿Qué le lloro?

¿qué le canto?

que nos va a matar

Qué ironía que manera de llorar, por un amor

Y en mis tristes manos, guardo el vacío de tu olor

Y tan solo espero ya mi amor, amanecer

Como el cielo y el infierno

Tu amor que hiere y que es muy tierno

Estoy tan lleno de tu vida y vacío de tu amor

Y es que es absurdo estando enamorados

Que triste amor estar así de separados

Y perdona la insistencia pero muero del dolor (ohhh)

Cómo olvidar, cómo regresar

Qué ironía del amor ehhh

Qué ironía si es la vida inundada de amor

El amor glorifico, el amor nos condenó

Uno ama pa estar vivo y uno muere del vacío

En las guerras del amor

Qué ironía, que manera de quebrarse amor

Y en mis tristes manos, guardo el vacío de tu olor

Y solo espero ya mi amor…

Amanecer, guardas el secreto del amor

Sigo yo abrazando la esperanza,

Abrazando la demencia, qué ironía de la vida,

Amanecer, ¿cuál es el secreto del amor?

Sigo en la esperanza o será pura demencia,

Qué le voy a hacer, ¿cuál es el secreto del amor?

Hoe te vergeten, hoe terug te keren

Wat een ironie van liefde ohhh

Wat een ironie als het leven wordt overspoeld met pijn?

Liefde verheerlijkt, liefde scheurde ons weg

zo veel gelach zo veel gehuil

Waar huil ik om?

wat zing ik voor jou?

dat gaat ons vermoorden

Wat een ironie, wat een manier om te huilen, voor een liefde

En in mijn droevige handen bewaar ik de leegte van jouw geur

En ik wacht gewoon op mijn liefde, dageraad

Zoals hemel en hel

Jouw liefde die pijn doet en die heel teder is

Ik ben zo vol van je leven en leeg van je liefde

En het is absurd om verliefd te zijn

Wat een droevige liefde om zo ver uit elkaar te zijn

En vergeef het aandringen, maar ik sterf van de pijn (ohhh)

Hoe te vergeten, hoe terug te keren

wat een ironie van liefde ehhh

Wat een ironie als het een leven is dat overspoeld wordt met liefde

Liefde verheerlijkt, liefde veroordeelde ons

Men houdt ervan te leven en men sterft van leegte

in de liefdesoorlogen

Wat een ironie, wat een manier om liefde te breken

En in mijn droevige handen bewaar ik de leegte van jouw geur

En ik wacht gewoon op mijn liefde...

Dageraad, jij bewaart het geheim van de liefde

Ik blijf hoop koesteren,

Dementie omarmen, wat een ironie van het leven,

Dageraad, wat is het geheim van liefde?

Ik hoop nog steeds of het pure dementie zal zijn,

Wat ga ik doen, wat is het geheim van liefde?