Мой конь - Любэ, Никита Михалков

Уходили мы из Крыма среди дыма и огня.

Я с кормы все время мимо в своего стрелял коня.

А он плыл, изнемогая, за высокою кормой,

Все не веря, все не зная, что прощается со мной.

Припев:

Мой друг, мой конь.

Мой друг, мой конь.

Мой друг, мой конь.

Мой друг, мой конь.

Сколько раз одной могилы ожидали мы в бою.

Конь все плыл, теряя силы, веря в преданность мою.

Мой денщик стрелял не мимо, покраснела чуть вода,

Уходящий берег Крыма я запомню навсегда.

Припев:

Мой друг, мой конь.

Мой друг, мой конь.

Мой друг, мой конь.

Мой друг, мой конь.

We verlieten de Krim te midden van rook en vuur.

Vanaf de achtersteven schoot ik de hele tijd op mijn paard voorbij.

En hij zwom, uitgeput, naar een hoge achtersteven,

Allemaal zonder te geloven, allemaal niet wetend dat hij afscheid van me neemt.

Refrein:

Mijn vriend, mijn paard.

Mijn vriend, mijn paard.

Mijn vriend, mijn paard.

Mijn vriend, mijn paard.

Hoe vaak hebben we niet hetzelfde graf in de strijd verwacht.

Het paard bleef zwemmen, verloor kracht, geloofde in mijn toewijding.

Mijn batman schoot niet voorbij, het water werd een beetje rood,

Ik zal me de vertrekkende kust van de Krim voor altijd herinneren.

Refrein:

Mijn vriend, mijn paard.

Mijn vriend, mijn paard.

Mijn vriend, mijn paard.

Mijn vriend, mijn paard.