Pavietrany šar - Лявон Вольскі

Окэй, тут усе окэй,

Толькi дыхаць мне з кожным днем цяжэй

Паветра зусiм няма,

Колькi не ўдыхай, усе дарма...

Глядзець на брудны горад

I крэмзаць мэмуары...

Ня варта вачэй i ня варта рук.

I я гляджу на зоры

I я гляджу на хмары

I слухаю ўласнага сэрца стук.

Падымi мяне па-над зямлею

Падымi мяне ў сьветлы абшар

Падымi мяне над мiтусьнею

Падымi мяне паветраны шар.

Ляцець, над зялей ляцець,

Бачыць гарады, бачыць сто дарог.

Глядзець, на мяне глядзець

Сумным позiркам будзе мой народ.

На нешта вырашацца

Прысьпеў, напэўна, час!

Паветрам свабоды дыхаю я.

Унiзе сям´я ды праца

I сто неадкладных спраў,

Якiя сто разоў я адкладаў.

Падымi мяне па-над зямлею

Падымi мяне ў сьветлы абшар

Падымi мяне над мiтусьнею

Падымi мяне паветраны шар.

Няхай вы казалi мне

Пра няўдзячны лес ды пра сумны фiнал,

Але бачыў неба я,

Дыхаў небам я, неба я кранаў.

Падымi мяне па-над зямлею

Падымi мяне ў сьветлы абшар

Падымi мяне над мiтусьнею

Падымi мяне паветраны шар.

Падымi мяне па-над зямлею

Падымi мяне ў сьветлы абшар

Падымi мяне над мiтусьнею

Падымi мяне!

, се окэй,

олькi аць мне з кожным днем ​​цяжэй

аветра сiм а,

олькi не ай, усе арма...

ець на брудны орад

Ik doe mee...

арта ачэй i ня варта рук.

ik я гляджу на оры

ik гляджу на ары

Ik слухаю ўласнага сэрца стук.

адымi мяне а-над ею

адымi мяне сьветлы абшар

адымi мяне ад iтусьнею

адымi е аветраны ар.

ець, ад ей е,

ачыць арады, ачыць сто арог.

ець, а е е

озiркам е мой арод.

а ешта ашацца

сьпеў, апэўна, ас!

аветрам свабоды аю я.

iзе сям´я ды аца

Ik heb со еадкладных спраў,

iя сто разоў я адкладаў.

адымi мяне а-над ею

адымi мяне сьветлы абшар

адымi мяне ад iтусьнею

адымi е аветраны ар.

ай вы казалi е

а няўдзячны лес ды а сумны iнал,

е ачыў еба ,

аў ебам я, еба я анаў.

адымi мяне а-над ею

адымi мяне сьветлы абшар

адымi мяне ад iтусьнею

адымi е аветраны ар.

адымi мяне а-над ею

адымi мяне сьветлы абшар

адымi мяне ад iтусьнею

Ik doe mee!