Закат - Lx24

Эти бессонные ночи смыли дожди

Я прекратил ждать её за окнами…

Кажется отпустило,

Но почему в душе вянут цветы

Это не просто, когда ты пустой

И в один день пропадает она

Это как выстрел в упор холостыми

Хотел умереть, а получил лишь испуг

Не произноси моё имя вслух

Я для тебя, как пепел по морю

Срывалось с её мягких губ

Обречена всегда быть с тобою

И где бы я ни был,

Меня преследует призрак:

одиночества, и её силуэта

Думал в кино лишь такие сюжеты

Разбудите меня на рассвете

На закатах с тобой, в тишине городской

Я разбиваюсь о камни в бегах за мечтой

Эти волны рассвета не важны мне,

Ведь я превращаюсь, словно как феникс,

В пепел, в пепел

Обернуться назад нету смысла

Смысл вообще потерялся

Я в душной зашторенной комнате

Ты в солнцем освещенной площади

Зов сердца притих, улетев

Туда, где нам не суждено встретиться, в небо

Руки опущены вниз,

Дурную голову обдувает теплый ветер

Покинь мои сны навсегда,

Я слишком сильно хочу жить

Ты знаешь, что я одинок, как луна

Как солнце, от которого прячусь

И где бы я ни был, меня преследует призрак

Одиночества и её силуэта

В кино нам не найти таких сюжетов

Разбудите меня на рассвете

На закатах с тобой, в тишине городской

Я разбиваюсь о камни в бегах за мечтой

Эти волны рассвета не важны мне,

Ведь я превращаюсь, словно как феникс,

В пепел, в пепел

Deze slapeloze nachten werden weggespoeld door de regen

Ik stopte met wachten op haar buiten de ramen...

Het lijkt te hebben losgelaten

Maar waarom verwelken bloemen in de ziel?

Het is niet makkelijk als je leeg bent

En op een dag verdwijnt ze

Het is als een blanco schot op een blanco afstand

Wilde sterven, maar kreeg alleen angst

Zeg mijn naam niet hardop

Ik ben voor jou als as op de zee

Gescheurd van haar zachte lippen

Gedoemd om altijd bij je te zijn

En waar ik ook ben

Een geest achtervolgt me

eenzaamheid en haar silhouet

Ik dacht in de bioscoop alleen zulke plots

Maak me wakker bij het ochtendgloren

Bij zonsondergang met jou, in de stilte van de stad

Ik breek op stenen bij het nastreven van een droom

Deze golven van de dageraad zijn niet belangrijk voor mij,

Want ik draai als een feniks

Tot as, tot as

Terugdraaien heeft geen zin

De betekenis is volledig verloren.

Ik ben in een benauwde kamer met gordijnen

Je bent op het zonovergoten plein

De roep van het hart zakte weg en vloog weg

Naar waar we niet voorbestemd zijn om elkaar te ontmoeten, naar de lucht

Zonder twijfel

Een warme wind waait op een boosaardig hoofd

Verlaat mijn dromen voor altijd

Ik wil te veel leven

Je weet dat ik eenzaam ben als de maan

Zoals de zon waar ik me voor verberg

En waar ik ook ben, een geest achtervolgt me

Eenzaamheid en haar silhouet

We kunnen dergelijke plots niet vinden in de bioscoop

Maak me wakker bij het ochtendgloren

Bij zonsondergang met jou, in de stilte van de stad

Ik breek op stenen bij het nastreven van een droom

Deze golven van de dageraad zijn niet belangrijk voor mij,

Want ik draai als een feniks

Tot as, tot as