Не было печали - Lx24

Чёрные, чёрные очи с оттенком степною травы

Увидел я позднею ночью и что-то кольнуло внутри.

Контакт в голове обесточен, походу мне хана, пацаны.

И панцирь, что был таким прочным она разбомбила на куски.

- Мам, я не знаю, чё делать.

Помоги.

Может подскажешь.

- У пацанов спрашивал.

Никто не знает.

Не было печали, но влюбился пацан.

Каблучки стучали, вот так я пропал.

О-о!

Ведь не было печали, но влюбился пацан.

Каблучки стучали, вот так я пропал.

А-а!

Давай!

Мама, я пропал!

Мама, я пропал!

Мама.

Мама, я пропал!

Мама, я пропал!

Мама.

Мама, я пропал!

Мама, я пропал!

Мама.

Её тёплые, тёплые ручи так крепко сжимали мои.

Редчдайший по истине случай, попадали пацанские замки.

А я и не против, ты знаешь, с такой свою старость встречать.

С такой время не замечаешь, такую главное не прое…

О, мама!

- Мам, ну я всё решил.

Ну железно прям.

О, мама!

- Ну и хрен с ними, с этими "головняками".

Не было печали, но влюбился пацан.

Каблучки стучали, вот так я пропал.

О-о!

Ведь не было печали, но влюбился пацан.

Каблучки стучали, вот так я пропал.

А-а!

Давай!

Мама, я пропал!

Мама, я пропал!

Мама.

Мама, я пропал!

Мама, я пропал!

Мама.

Мама, я пропал!

Мама, я пропал!

Мама.

Не было печали, но влюбился пацан.

Каблучки стучали, вот так он пропал.

Вот так он пропал.

Zwarte, zwarte ogen met een vleugje steppegras

Ik zag 's avonds laat en er prikte iets in.

Het contact in het hoofd is spanningsloos, ik ben als een khan, jongens.

En de granaat die zo sterk was dat ze in stukken werd gebombardeerd.

- Mam, ik weet niet wat ik moet doen.

Helpen.

Misschien kunt u adviseren.

- Ik vroeg het aan de jongens.

Niemand weet.

Er was geen verdriet, maar de jongen werd verliefd.

Hakken klopten, zo ben ik verdwenen.

Oh Oh!

Er was tenslotte geen verdriet, maar de jongen werd verliefd.

Hakken klopten, zo ben ik verdwenen.

Ah!

Laten we!

Mam, ik ben verloren!

Mam, ik ben verloren!

Mamma.

Mam, ik ben verloren!

Mam, ik ben verloren!

Mamma.

Mam, ik ben verloren!

Mam, ik ben verloren!

Mamma.

Haar warme, warme handen grepen de mijne zo stevig vast.

In het zeldzaamste geval vielen jongenskastelen.

En ik vind het niet erg, weet je, om je oude dag ermee te ontmoeten.

Vanaf zo'n moment merk je het niet meer, mis je zoiets belangrijks niet meer...

Oh mama!

Mam, ik heb een besluit genomen.

Nou, ironisch genoeg.

Oh mama!

- Nou, naar de hel met hen, met deze "smuts".

Er was geen verdriet, maar de jongen werd verliefd.

Hakken klopten, zo ben ik verdwenen.

Oh Oh!

Er was tenslotte geen verdriet, maar de jongen werd verliefd.

Hakken klopten, zo ben ik verdwenen.

Ah!

Laten we!

Mam, ik ben verloren!

Mam, ik ben verloren!

Mamma.

Mam, ik ben verloren!

Mam, ik ben verloren!

Mamma.

Mam, ik ben verloren!

Mam, ik ben verloren!

Mamma.

Er was geen verdriet, maar de jongen werd verliefd.

Hakken klapperden, zo verdween hij.

Zo is hij verdwenen.