Когда ты рядом со мной - Lx24

Ночь, тихо, сонный город —

И где-то в глубине есть весомый повод

Остановить такси и примчаться к ней;

Но стоит ли эта игра свечей?

А, быть может, я там, посторонний

И никто не захочет снимать трубку домофона,

Ведь я ушёл по собственной воле,

Не желая причинять боль.

Наверно, это возраст был причиной,

Что от сердца дал тебе ключи я —

Подумать даже далеко не мог,

Что через столько лет мы сойдём с дороги;

И когда-то тебе я был дорог;

Был желанным гостем на пороге;

Но небо само решает, как людям быть —

Стоя под дождём, не знаем, о чём говорить.

Когда ты рядом со мной, я забываю про всё;

Мне не нужны города, в которых нету тебя.

Но мы не можем любить, нельзя понять и простить;

Мой мир — огонь и вода, и тебе туда нельзя.

Знаю, сколько плакала ты,

И днями напролёт забывала планы.

Сжимая в кулаке память тёплых слов,

Ты проклинала мою любовь.

И устала рядом быть лишь тенью.

Давно не знаешь, как и где найти спасение.

Ты повстречала не того героя,

И давно забыла про покой.

Наверно, это возраст был причиной,

Что от счастья ты дала ключи мне.

Подумать даже далеко не мог,

Что через столько лет мы сойдём с дороги.

Куда пропали все разговоры;

Признания, подарки и ссоры?

Это небо со мной решает, как быть…

Стоя под дождём, не знаем, о чём говорить.

Когда ты рядом со мной, я забываю про всё;

Мне не нужны города, в которых нету тебя.

Но мы не можем любить, нельзя понять и простить;

Мой мир — огонь и вода, и тебе туда нельзя.

Nacht, stille, slaperige stad -

En ergens in de diepte is er een gewichtige reden

Stop een taxi en haast je naar haar toe;

Maar is dit spel de kaars waard?

En misschien ben ik daar, een vreemdeling

En niemand wil de intercom opnemen,

Omdat ik uit eigen beweging vertrok

Geen pijn willen doen.

Het moet de leeftijd zijn geweest

Dat ik je vanuit het hart de sleutels gaf -

Ik kon niet eens denken

Dat we na zoveel jaren van de weg gaan;

En ooit was ik je dierbaar;

Was een graag geziene gast op de stoep;

Maar de lucht bepaalt zelf hoe mensen zouden moeten zijn -

Als we in de regen staan, weten we niet waar we over moeten praten.

Als je naast me bent, vergeet ik alles;

Ik heb geen steden nodig die jou niet hebben.

Maar we kunnen niet liefhebben, we kunnen niet begrijpen en vergeven;

Mijn wereld is vuur en water, en daar kun je niet heen.

Ik weet hoeveel je huilde

En dagenlang vergat ik mijn plannen.

De herinnering aan warme woorden in een vuist gebald,

Je hebt mijn liefde vervloekt.

En ik ben het zat om slechts een schaduw te zijn.

Lange tijd weet je niet hoe en waar je verlossing kunt vinden.

Je hebt de verkeerde held ontmoet

En lange tijd vergat ik de vrede.

Het moet de leeftijd zijn geweest

Dat je me van geluk de sleutels hebt gegeven.

Ik kon niet eens denken

Dat we na zoveel jaren van de weg gaan.

Waar zijn alle gesprekken gebleven?

Bekentenissen, geschenken en ruzies?

Deze hemel beslist met mij hoe ik moet zijn...

Als we in de regen staan, weten we niet waar we over moeten praten.

Als je naast me bent, vergeet ik alles;

Ik heb geen steden nodig die jou niet hebben.

Maar we kunnen niet liefhebben, we kunnen niet begrijpen en vergeven;

Mijn wereld is vuur en water, en daar kun je niet heen.