Misionera - Luiz Carlos Borges & Mauro Ferreira, Mercedes Sosa

Yo, por la noche negra de tus cabellos

Tu, encendiendo estrellas para alumbrar

Yo, a buscar la llave de tus secretos

Tu, ocultando el rastro de tu mirar

¿A que rincón la vida llevo tus pasos

Flor de misiones que me a mandando dios?

¿Cómo entender que un día estando en mis brazos

Con luz de sol me sonrió y dijo adiós con un río en la voz?

Y es ese amor que me tiene así, peregrino en busca de tu querer;

Y en el rocío lloro por ti, un clavel del aire al amanecer

Y es ese amor que me tiene así, peregrino en busca de tu querer;

Y en el rocío lloro por ti, un clavel del aire al amanecer

Linda misionera con voz de río, porque en la frontera de la pasión

Me entibio la boca y dejo este frío que anido por siembre en mi corazón

¿Por donde andarás, por donde andaré?

¿Donde está el amor que jure por ti?

¿Quién te amará como yo te ame?

Lejos de tu amor… ¿Cómo iré a vivir?

Sangra del barrancal, tierra colorada, arde en la sal del rostro el sol que se

va

Yo caminante triste por las quebradas, solo a seguir mi mundo de soledad

Loco por no olvidar tu mirar salvaje, ciego al ver que tu imagen ya no es verdad

Sin comprender que cruzas por el paisaje cual flor del camalotal

Que es linda pero de nadie será

Y es ese amor que me tiene así, peregrino en busca de tu querer;

Y en el rocío lloro por ti, un clavel del aire al amanecer

Y es ese amor que me tiene así, peregrino en busca de tu querer;

Y en el rocío lloro por ti, un clavel del aire al amanecer

Linda misionera con voz de río, porque en la frontera de la pasión

Me entibio la boca y dejo este frío que anido por siembre en mi corazón

¿Por dónde andarás, por donde andaré?

¿Donde está el amor que jure por ti?

¿Quién te amará como yo te ame?

Lejos de tu amor… ¿Cómo iré a vivir?

Ik, door de zwarte nacht van je haar

Jij, die sterren aan het licht brengt

Ik, om de sleutel tot je geheimen te zoeken

Jij, die het spoor van je uiterlijk verbergt

Naar welke hoek van het leven zet ik jouw stappen

Bloem van missies die God mij heeft gestuurd?

Hoe te begrijpen dat ik op een dag in mijn armen ben?

Met zonlicht glimlachte hij naar me en nam afscheid met een rivier in zijn stem?

En het is die liefde die me zo heeft, pelgrim op zoek naar jouw liefde;

En in de dauw huil ik voor jou, een anjer van de lucht bij dageraad

En het is die liefde die me zo heeft, pelgrim op zoek naar jouw liefde;

En in de dauw huil ik voor jou, een anjer van de lucht bij dageraad

Mooie missionaris met de stem van een rivier, want op de grens van passie

Ik verwarm mijn mond en verlaat deze kou die altijd in mijn hart heeft genesteld

Waar loop jij, waar loop ik?

Waar is de liefde die ik voor je gezworen heb?

Wie zal van je houden zoals ik van je hield?

Ver van je liefde... Hoe zal ik gaan leven?

Bloedend uit het ravijn, rode aarde, de zon die ondergaat brandwonden in het zout van het gezicht

gaat

Ik dwaal treurig door de ravijnen, gewoon om mijn wereld van eenzaamheid te volgen

Gek om je wilde blik niet te vergeten, blind om te zien dat je afbeelding niet langer waar is

Zonder te begrijpen dat je het landschap doorkruist als een bloem in de camalotal

Dat ze mooi is, maar van niemand zal zijn

En het is die liefde die me zo heeft, pelgrim op zoek naar jouw liefde;

En in de dauw huil ik voor jou, een anjer van de lucht bij dageraad

En het is die liefde die me zo heeft, pelgrim op zoek naar jouw liefde;

En in de dauw huil ik voor jou, een anjer van de lucht bij dageraad

Mooie missionaris met de stem van een rivier, want op de grens van passie

Ik verwarm mijn mond en verlaat deze kou die altijd in mijn hart heeft genesteld

Waar loop jij, waar loop ik?

Waar is de liefde die ik voor je gezworen heb?

Wie zal van je houden zoals ik van je hield?

Ver van je liefde... Hoe zal ik gaan leven?