La Vida Al Pasar - Luis Eduardo Aute

Espérate un segundo, espera un poco

A ver si lo que escucho es lo que oigo

Tal vez esté soñando que estoy loco

La cosa es que no salgo de mi asombro

Me siento incapaz…

Me dices que no es demasiado tarde

Que todo el mundo puede equivocarse

Que aquella decisión fue un disparate

Que tú también supiste perdonarme

Que tenga piedad…

Si ves que se me escapa una sonrisa

Espero que me encajes la ironía…

Ha sido tal la sarta de mentiras

Que incluso alguna de ellas se te olvida

De tantas que van, de tantas que van…

La vida, al pasar

Las vueltas que da

La vida, al pasar…

No cambias, te mantienes en tus trece

Pidiéndome que olvide de repente

Te crees que sigo siendo aquel pelele

Que nunca se negaba a obedecerte

Por no hacerte mal

Me temo que si no me dieras pena

Tendría alguna lágrima dispuesta

Lo siento, pero no es que me contenga

Es simplemente que la indiferencia

No sabe llorar…

Te juro que si no fuera tan triste

Sería imperdonable no reírse

Pensar que no recuerdo si te quise

Es prueba de que ya es casi imposible…

Cualquier vuelta atrás…

Wacht even, wacht even

Eens kijken of wat ik hoor ook is wat ik hoor

Misschien droom ik dat ik gek ben

Het punt is dat ik niet uit mijn verbazing kan komen

Ik voel me niet in staat...

Je zegt me dat het nog niet te laat is

Dat iedereen het mis kan hebben

Die beslissing was onzin

Dat je me ook wist te vergeven

Heb genade...

Als je ziet dat een glimlach mij ontglipt

Ik hoop dat je de ironie accepteert...

De reeks leugens is zo geweest

Dat je zelfs sommigen van hen vergeet

Van zovelen die gaan, van zovelen die gaan...

leven, voorbijgaan

de bochten die nodig zijn

Leven, passeren...

Je verandert niet, je blijft bij je wapens

Vraag me om het plotseling te vergeten

Denk je dat ik nog steeds zo'n watje ben?

Die nooit weigerde je te gehoorzamen

om je geen pijn te doen

Ik ben bang als je geen medelijden met me zou hebben

Ik zou een traan klaar hebben

Het spijt me, maar het is niet dat ik me inhoud

Het is gewoon die onverschilligheid

Hij weet niet hoe hij moet huilen...

Ik zweer het als het niet zo triest was

Het zou onvergeeflijk zijn om niet te lachen

Te bedenken dat ik niet meer weet of ik van je hield

Het is het bewijs dat het nu al bijna onmogelijk is…

Elke terugkeer...