Ay de ti, ay de mí - Luis Eduardo Aute

Y yo que estaba de vuelta

de todas las idas

con el alma herida

te quiero, ya ves.

Seré lo que tú prefieras

tu luz o tu sombra

o acaso una alfombra

besando tus pies.

Ay de ti, ay de mí,

ni tú ni yo somos culpables:

infelices locos que caímos en este amor

que es un error

imperdonable,

ay de ti, ay de mí.

Y tú que siempre decías

ser inteligente

no como esa gente

que muere de amor.

Así sabrás que la rosa

es rosa por bella

y no porque en ella

respire una flor.

Ay de ti, ay de mí.

La vida es la consentida,

feroz dictadura

de una criatura

que juega a mandar.

Ni tú ni yo somos nadie,

ni hacemos historia

pues somos la escoria

que aun puede quemar.

En ik was terug

van al het reilen en zeilen

met een gewonde ziel

Ik hou van je, zie je.

Ik zal zijn wat je verkiest

je licht of je schaduw

of misschien een vloerkleed

je voeten kussen

Wee u, wee mij,

noch jij noch ik hebben de schuld:

ongelukkige gekke mensen die in deze liefde vielen

Wat is een fout?

onvergeeflijk,

wee u, wee mij.

En jij die altijd zei

wees slim

niet zoals die mensen

wie sterft van liefde

Zodat je weet dat de roos

het is roze omdat het mooi is

en niet omdat erin

adem een ​​bloem

Wee u, wee mij.

Het leven is toegestaan

felle dictatuur

van een wezen

die commando speelt.

Noch jij noch ik zijn niemand,

we schrijven niet eens geschiedenis

nou wij zijn het uitschot

dat kan nog branden.