La Inocencia - Luis Eduardo Aute

A estas intempestades de la travesía

Con viento en proa y sin cuaderno

De bitácora al timón

Quiero creer que aún existe algún vigía

Que espere, tras el horizonte

Una asombrosa aparición

Porque si es cierto que no quedan singladuras

Que lleven a otros faros lejos

Del tesoro en el arcón

Pongamos rumbo al puerto de las sepulturas

Donde reposa la otra luz

La que dio vida al corazón…

Porque vivir

No es más que inconfesada delincuencia

Cuando no queda ni la incandescencia

Del fuego que fue

La inocencia, la inocencia…

Y cuando la mirada es sólo un catalejo

Para viajar por laberintos

Donde el dato es religión

Aún creo en la pregunta que hay tras el espejo

En donde se produce la osadía

De la Reflexión

Porque si es cierto que sólo existe lo cierto

Y que los sueños son un aire

Que le dio a la sinrazón

Levantaré una gran columna en el desierto

Para soñar que soy un sueño

Y que los sueños, sueños son…

Aan deze stormen van de oversteek

Met de wind in de boeg en zonder notitieboekje

Van logboek tot roer

Ik wil geloven dat er nog steeds een kijker is

Wacht, achter de horizon

een geweldige verschijning

Want als het waar is dat er geen reizen meer zijn

Mogen ze andere vuurtorens ver dragen

Van de schat in de kist

Laten we koers zetten naar de haven van graven

waar rust het andere licht?

Degene die leven gaf aan het hart...

waarom leven?

Het is niets meer dan onbeleden delinquentie

Als zelfs de gloeiing niet meer overblijft

van het vuur dat was

De onschuld, de onschuld...

En wanneer de blik slechts een verrekijker is

Door labyrinten reizen

Waar de gegevens religie zijn

Ik geloof nog steeds in de vraag achter de spiegel

Waar de durf plaatsvindt

van reflectie

Want als het waar is, bestaat alleen wat waar is

En dat dromen een lucht zijn

Wat gaf de onrede?

Ik zal een grote colonne oprichten in de woestijn

Om te dromen dat ik een droom ben

En die dromen, dromen zijn...