Arrebato - Luis Eduardo Aute

Contigo quemaré los días y encenderé las noches

Los soles serán energía, las lunas, un derroche…

Al fuego irán las felonías de popes y fantoches

Con nuestras propias cobardías de culpas y reproches…

Sin ti… lo que me resta por morir es sólo un dato…

Contigo sé que volveré a sentir el arrebato, el arrebato de vivir

Contigo el tiempo, ese payaso, se morirá de risa

Verá que llega con retraso volando tan deprisa…

Demoraremos el ocaso huyendo de las prisas

Yo quiero amarte paso a paso, con pausas insumisas…

Sin ti…

Contigo encontraré el sentido del duelo entre contrarios

Y perderé lo resentido amando al adversario…

Tú me dirás que has elegido los mares del corsario

Yo te diré que he preferido la olas de tu acuario…

Sin ti…

Contigo atraparé los sueños que fueron clandestinos

Aquellos que aún no tienen dueño, acaso el torbellino…

Y mantendremos el empeño de combatir molinos

Que la razón, sin el ensueño, produce desatinos…

Sin ti…

Met jou zal ik de dagen verbranden en de nachten verlichten

De zonnen zullen energie zijn, de manen, een verspilling...

De misdrijven van pausen en marionetten zullen naar het vuur gaan

Met onze eigen lafheid van schuld en verwijten...

Zonder jou... wat er voor mij overblijft om te sterven is gewoon een feit...

Met jou weet ik dat ik weer de rush zal voelen, de rush van het leven

Met jou zal de tijd, die clown, sterven van het lachen

Je zult zien dat het laat is om zo snel te vliegen...

We zullen de zonsondergang uitstellen op de vlucht voor de drukte

Ik wil van je houden, stap voor stap, met rebelse pauzes...

Zonder jou…

Met jou zal ik de betekenis van het duel tussen tegenstellingen vinden

En ik zal mijn wrok verliezen door van de tegenstander te houden...

Je zult me ​​vertellen dat je de zeeroverzeeën hebt gekozen

Ik zal je vertellen dat ik de golven van je aquarium verkoos...

Zonder jou…

Met jou zal ik de dromen opvangen die clandestien waren

Degenen die nog steeds geen eigenaar hebben, misschien de wervelwind...

En we zullen ons blijven inspannen om windmolens te bestrijden

Die reden levert, zonder mijmering, onzin op...

Zonder jou…