Aleluya nº 1 - Luis Eduardo Aute

Una lágrima en la mano,

un suspiro muy cercano,

una historia que termina,

una piel que no respira,

una nube desgarrada,

una sangre derramada,

aleluya.

Gritos mudos que suplican,

una tierra que palpita,

la sonrisa de un recuerdo,

la mentira de un te quiero,

unos cuerpos que se anudan,

una niña que pregunta,

aleluya.

Mil silencios de un olvido,

un amor que se ha perdido,

tres guirnaldas en el pelo,

el aliento de unos besos,

el perdón de los pecados,

unos pies que están clavados,

aleluya.

La razón de la locura,

una luz de luna oscura,

unos ojos en la noche,

una voz que no se oye,

una llama que se apaga,

una vida que se acaba,

aleluya.

Sombras sobre luces

en la clara oscuridad

de este mundo absurdo

que no sabe adónde va,

aleluya, aleluya, aleluya.

Una madre que amamanta,

tengo seca la garganta,

el color de un tiempo abierto,

un mañana siempre incierto,

el sudor en una frente,

el dolor de aquella gente,

aleluya.

Una llaga que se cierra,

una herida que se entierra,

unos labios temblorosos,

unos brazos calurosos,

dos palabras en la arena,

una ola se las lleva,

aleluya.

Un reloj con treinta horas,

el cartel de no funciona,

una piedra en el vacío,

otra piedra en el sentido,

una lluvia en el alma,

un incendio en las entrañas,

aleluya.

Unos pasos sin destino

por cuarenta mil caminos,

un acorde disonante,

nueve infiernos sin el Dante,

unas flores en mi tumba,

siempre nunca, nunca, nunca,

aleluya.

Versión de Auterretratos

Un relámpago de sueños

entre látigos y dueños,

un océano de vida,

una lágrima suicida,

una sangre derramada,

las razones de la espada,

aleluya.

Una cara del espejo,

una cruz de su reflejo,

unos ángeles sin alas,

unas nubes como balas,

el perdón de los pecados,

unos pies que están clavados,

aleluya.

La nostalgia de un latido,

un amor que se ha perdido,

mil luciérnagas en celo,

un murciélago de hielo,

unos cuerpos que se anudan,

unas almas que se dudan,

aleluya.

Un eclipse de locura,

una luz de noche oscura,

un cuchillo en la pupila,

una luna que lo afila,

un incendio en la penumbra

una llama que no alumbra,

aleluya.

Luces entre sombras

de la clara oscuridad

de este mundo absurdo

que no sabe a dónde va.

Aleluya, aleluya, aleluya…

Una madre que amamanta,

tengo seca la garganta,

un pasado aún despierto,

un mañana siempre incierto,

el sudor en una frente,

los naufragios de la mente,

aleluya.

Una llaga que no cierra,

los caprichos de la guerra,

el silencio cuando grita,

una tierra que palpita,

una playa sin arena,

unas olas en cadena,

aleluya.

Un reloj que reflexiona,

el cartel de «No funciona»,

una piedra contra el muro,

el graffitti «No hay futuro»,

una fábula que expira,

la verdad «Todo es mentira»,

aleluya.

Unos pasos sin destino

por cuarenta mil caminos,

un acorde disonante,

nueve infiernos sin el Dante,

una eterna carcajada

de cenizas, polvo y nada,

aleluya.

Een traan in de hand,

een zeer diepe zucht,

een verhaal dat eindigt

een huid die niet ademt,

een verscheurde wolk,

een vergoten bloed,

Hallelujah.

stomme kreten die smeken,

een kloppend land,

de glimlach van een herinnering,

de leugen van een ik hou van je,

sommige lichamen die geknoopt zijn,

een meisje dat vraagt,

Hallelujah.

Duizend stiltes van een vergetelheid,

een liefde die verloren is gegaan,

drie slingers in het haar,

de adem van kussen,

vergeving van zonden,

sommige voeten die zijn genageld,

Hallelujah.

De reden voor de waanzin

een donker maanlicht,

enkele ogen in de nacht,

een stem die niet wordt gehoord,

een vlam die uitgaat,

een leven dat eindigt,

Hallelujah.

schaduwen over lichten

in de heldere duisternis

van deze absurde wereld

wie weet niet waar hij heen gaat,

Halleluja, halleluja, halleluja.

een moeder die borstvoeding geeft,

mijn keel is droog

de kleur van een open tijd,

een morgen altijd onzeker,

het zweet op een voorhoofd,

de pijn van die mensen,

Hallelujah.

Een zweer die sluit,

een wond die graaft,

trillende lippen,

warme armen,

twee woorden in het zand,

een golf neemt ze mee,

Hallelujah.

Een klok met dertig uur,

het bord werkt niet,

een steen in de leegte,

een andere steen in de zin,

een regen in de ziel,

een brand in de darmen,

Hallelujah.

Een paar stappen zonder bestemming

langs veertigduizend paden,

een dissonant akkoord,

negen hellen zonder Dante,

wat bloemen op mijn graf,

altijd nooit nooit nooit

Hallelujah.

Zelfportret versie

Een flits van dromen

tussen zwepen en eigenaren,

een oceaan van leven,

een suïcidale traan,

een vergoten bloed,

de redenen voor het zwaard,

Hallelujah.

Een spiegel gezicht

een kruis van zijn weerspiegeling,

sommige engelen zonder vleugels,

wolken als kogels,

vergeving van zonden,

sommige voeten die zijn genageld,

Hallelujah.

De nostalgie van een hartslag,

een liefde die verloren is gegaan,

duizend vuurvliegjes in hitte,

een ijsvleermuis,

sommige lichamen die geknoopt zijn,

sommige zielen die twijfelen,

Hallelujah.

Een eclips van waanzin,

een donker nachtlicht,

een mes in de pupil,

een maan die haar scherpt,

een vuur in het donker

een vlam die niet aangaat,

Hallelujah.

lichten tussen schaduwen

van de heldere duisternis

van deze absurde wereld

hij weet niet waar hij heen gaat.

Halleluja, halleluja, halleluja...

een moeder die borstvoeding geeft,

mijn keel is droog

een verleden nog wakker,

een morgen altijd onzeker,

het zweet op een voorhoofd,

de wrakken van de geest,

Hallelujah.

Een zweer die niet sluit,

de grillen van de oorlog,

de stilte als hij schreeuwt,

een kloppend land,

een strand zonder zand,

enkele golven in ketting,

Hallelujah.

Een horloge dat reflecteert,

het bordje "Niet werkend",

een steen tegen de muur,

de graffiti «Er is geen toekomst»,

een fabel die afloopt,

de waarheid «Alles is een leugen»,

Hallelujah.

Een paar stappen zonder bestemming

langs veertigduizend paden,

een dissonant akkoord,

negen hellen zonder Dante,

een eeuwige lach

van as, stof en niets,

Hallelujah.