Lieto fine - Luchè

Questa è la storia di due angeli dalla pelle scura

Denti spezzati, occhi verdi, un’anima pura

Un sorriso che sa di rassegnazione, ma non importa

In un mare di palazzi grigi sembra acqua sporca

Due caratteri chiusi, ma si piangeva per un film

Sognare d’essere i padrini dei nostri figli

Persi nei ristoranti sul lungomare

E poi dirgli che è tutto frutto del lavoro duro e del conservare

Palazzi abbandonati, buttiamo giù una parete

Poi costruiamo un camino con le sue pietre

Cucinare e ubriacarsi fino al mattino

Il nostro stomaco urlava più della gola, passa il vino e lo spino

Una Peugeot rubata la nostra seconda casa

Ci tagliavamo coca e spesso ci si scopava

Puzzava d’umido, il finestrino non si chiudeva

Guidava lui, lo sterzo pesante non mi piaceva

Sempre in cerca di femmine, rispettosi dei gangster

Generosi nel spendere, fatti sempre di Heineken

Mai scambiati una donna, neanche in un’orgia

Gli dissi preoccupato: «Lascia stare quella troia»

Il suo ragazzo a giorni esce, è uno che conta

Sua madre ha letto tutti i suoi messaggi sopra al Nokia

Ma non c'è tempo per pensare nè fare una scelta

Dio capirà e cambierà tutto alla svelta

Quel giorno entrammo in macchina, non attiriamo i vigili

Ci fermiamo al rosso come persone civili

Parcheggiamo nel parcheggio della Standa

Abbiamo l’alibi della spesa contro i video della banca

Non avevamo ucciso ma conosciamo la prassi

Basta un colpo da vicino e poi via a piccoli passi

Entriamo vestiti tipo agenti Tecnocasa

Lui spara in aria mentre prendo i soldi dalla cassa

La direttrice è sexy è rimasta ferma a fissarmi

Le manderò dei fiori, un biglietto per perdonarmi

Andiamo via con calma, un amico poliziotto ha detto

Che abbiamo almeno mezz’ora per farla franca

Ci fermiamo a un bar, l’adrenalina dopo il rischio

Ci meritiamo almeno un bicchiere di whisky liscio

Lui fa: vieni a casa tra un po ti aspetto per brindare

C'è una ragazza che ti vogliamo presentare

Ok ne approfitto compro due voli per Cipro

Ho voglia di lasciarmi tutto 'sto schifo alla spalle

Forse non per sempre ma almeno per quest’estate

Ma quando arrivo sul posto la sua sorpresa è più grande:

…giaceva in un pozzo di sangue insieme alle altre

Una sul divano e l’altra con la testa dentro il water

Non riuscii neanche a dirgli che eravamo al telegiornale

Bagno un fazzoletto nel suo sangue per ricordare.

Si beve per dimenticare, si fuma per immaginare

A cento all’ora su una stradale, andrà come deve andare

Si beve per dimenticare, si fuma per immaginare

A cento all’ora su una stradale, andrà come deve andare

Essere nati qua per noi è fonte d’orgoglio anche se

Nascondiamo uno scoglio di coca dentro il portafoglio

Anche se questa terra ci distrugge e noi lo permettiamo

La sofferenza forse è ciò che meritiamo

Ho fatto l’ambulante, vendevo palloncini in strada

E approfittavo per guardare una stella se uno volava

Mi accusi di vendermi l’anima per due collane

Vedi il diavolo nei soldi, io lo vedo nella fame

Notti insieme ai killers a chiedersi se poi eravamo

Così diversi, introversi, persi ma connessi

E se la morte è un mistero, è anche l’unica certezza

Provai a colpirlo senza calcolare la sua altezza

La vita è una foto, sei un negativo per poi svilupparti

Ma chi siamo per dubitare del destino e suoi piani?

Mi chiedo se fossi nato in altri posti: cosa sarebbe successo?

Cosa avrei fatto di diverso?

Si beve per dimenticare, si fuma per immaginare

A cento all’ora su una stradale, andrà come deve andare

Si beve per dimenticare, si fuma per immaginare

A cento all’ora su una stradale, andrà come deve andare

Dit is het verhaal van twee engelen met een donkere huidskleur

Gebroken tanden, groene ogen, een pure ziel

Een glimlach die naar berusting riekt, maar dat maakt niet uit

In een zee van grijze gebouwen lijkt het wel vuil water

Twee gesloten karakters, maar we huilden om een ​​film

Dromen om de peetouders van onze kinderen te zijn

Verdwaald in de restaurants aan het water

En vertel hem dan dat het allemaal het resultaat is van hard werken en houden

Verlaten gebouwen, laten we een muur neerhalen

Dan bouwen we een open haard met zijn stenen

Koken en dronken worden tot de ochtend

Onze maag schreeuwde meer dan de keel, passeer de wijn en de spino

Een Peugeot heeft ons tweede huis gestolen

We snijden coke en neuken vaak

Het rook vochtig, het raam ging niet dicht

Hij reed, ik hield niet van de zware besturing

Altijd op zoek naar vrouwen, met respect voor gangsters

Royaal in bestedingen, altijd van Heineken gemaakt

Nooit een vrouw geruild, zelfs niet in een orgie

Ik zei bezorgd tegen hem: "Laat die teef met rust"

Haar vriendje gaat elke dag uit, hij is degene die telt

Zijn moeder las al zijn berichten via de Nokia

Maar er is geen tijd om na te denken of een keuze te maken

God zal alles snel begrijpen en veranderen

Die dag dat we in de auto stapten, trekken we geen vechters aan

We stoppen bij rood als beschaafde mensen

We parkeren op de parkeerplaats van de Standa

We hebben het excuus om geld uit te geven aan de video's van de bank

We hadden niet gedood, maar we kennen de praktijk

Even dichtbij geschoten en dan in kleine stapjes weg

We gaan gekleed als Tecnocasa-agenten naar binnen

Hij schiet in de lucht terwijl ik het geld van de kassier aanneem

De regisseur is sexy en stond me aan te staren

Ik stuur je wat bloemen, een briefje om me te vergeven

Laten we het rustig aan doen, zei een vriend van de politieman

Dat we minimaal een half uur hebben om er mee weg te komen

We stoppen bij een bar, de adrenalinestoot na het risico

We verdienen in ieder geval een glas pure whisky

Hij zegt: kom over een tijdje naar huis, ik wacht tot je proost

Er is een meisje aan wie we je willen voorstellen

Ok, ik maak van deze gelegenheid gebruik, ik koop twee vluchten naar Cyprus

Ik wil alles achter me laten

Misschien niet voor altijd, maar in ieder geval voor deze zomer

Maar als ik ter plaatse aankom is zijn verbazing groter:

... lag in een plas bloed met de anderen

De een op de bank en de ander met zijn hoofd in het toilet

Ik kon hem niet eens vertellen dat we op het nieuws waren

Ik baad een zakdoek in zijn bloed om te onthouden.

We drinken om te vergeten, we roken om ons voor te stellen

Met honderd per uur op de weg, gaat het zoals het moet gaan

We drinken om te vergeten, we roken om ons voor te stellen

Met honderd per uur op de weg, gaat het zoals het moet gaan

Hier geboren zijn is echter een bron van trots voor ons

We verbergen een steen cola in de portemonnee

Zelfs als dit land ons vernietigt en we het toestaan

Lijden is misschien wat we verdienen

Ik was een marskramer, ik verkocht ballonnen op straat

En ik maakte van de gelegenheid gebruik om naar een ster te kijken als er een vloog

Je beschuldigt me van het verkopen van mijn ziel voor twee kettingen

Zie de duivel in geld, ik zie hem in honger

Nachten met de moordenaars die zich afvragen of we toen waren

Zo anders, introvert, verloren maar verbonden

En als de dood een mysterie is, is het ook de enige zekerheid

Ik probeerde hem te slaan zonder zijn lengte te berekenen

Het leven is een foto, je bent een negatief en dan ontwikkel je

Maar wie zijn wij om te twijfelen aan het lot en zijn plannen?

Ik vraag me af of ik op andere plaatsen was geboren: wat zou er zijn gebeurd?

Wat zou ik anders hebben gedaan?

We drinken om te vergeten, we roken om ons voor te stellen

Met honderd per uur op de weg, gaat het zoals het moet gaan

We drinken om te vergeten, we roken om ons voor te stellen

Met honderd per uur op de weg, gaat het zoals het moet gaan