Bisogno di me - Luchè

Siamo angeli su piantagioni di papavero

Voliamo come farfalle, pungiamo come aglio

Ho imparato che il più odiato custodisce il vero

Con un ventaglio di soldi, prendiamo in giro il freddo

Gucci questo, Fendi quello, offendi chi era un fratello

Morirò nudo, spogliami, sono pronto al flagello

Mamma perdonami se non mi riconosci

Loro t’amano fin quando non realizzi i loro sogni

E ho ingessato un braccio

Indossato un gessato, abbraccio un amico

Brindiamo a un sogno lontano, compriamo un attico

Dimenticare le case assegnate in un assegno

La nostra storia insegna a spenderli senza ritegno

Dalle ragnatele al regno, fierezza scolpita in legno

E al seno prosperoso la tocco e poi volo in cielo

E guardo un aquila negli occhi e dico chiudi il becco

Qui si offrono senza paura di un aborto

Poesia cruda ci siamo imposti in un industria d’impostori

E poi abbiamo scordato chi eravamo

Il freddo delle popolari, il freddo delle proprie mani

Se minacci spara o morirai sparato

Non giudicare me, sono un’opera incompiuta

Non farmi gettare Spirito Santo sul fuoco sacro

Brucia brucia, le tue urla sembrano mute

Ma sarò bravo, ti salverò sputando

Rit.

(X8)

Vivo nel bisogno di me

Wij zijn engelen op papaverplantages

We vliegen als vlinders, we steken als knoflook

Ik heb geleerd dat de meest gehate de waarheid bevat

Met een fan van geld maken we grappen over de kou

Gucci dit, Fendi dat, je beledigt wie een broer was

Ik zal naakt sterven, me uitkleden, ik ben klaar voor de plaag

Mam vergeef me als je me niet herkent

Ze houden van je totdat je hun dromen laat uitkomen

En ik legde mijn arm in het gips

Gedragen in een krijtstreep, ik knuffel een vriend

Laten we proosten op een verre droom, een zolder kopen

Vergeet de toegewezen huizen in een cheque

Onze geschiedenis leert ons om ze zonder terughoudendheid uit te geven

Van spinnenwebben tot koninkrijk, trots gesneden in hout

En ik raak haar aan de grote borsten en dan vlieg ik naar de lucht

En ik kijk een arend in de ogen en ik zeg zwijg

Hier bieden ze zichzelf aan zonder angst voor een abortus

Rauwe poëzie die we hebben gevestigd in een industrie van bedriegers

En toen vergaten we wie we waren

De kou van de populaire, de kou van hun handen

Als je dreigt, schiet of je sterft dood

Veroordeel me niet, ik ben een onvoltooid werk

Laat me de Heilige Geest niet op het heilige vuur werpen

Burn burn, je geschreeuw lijkt stil

Maar ik zal braaf zijn, ik zal je redden door te spugen

Vertraging

(X8)

Ik leef in nood van mij