La corde raide - Luce Dufault

Seule cette nuit d’hiver

Les lampadaires qui rêvent du jour

Et mon cœur qui se bouscule

Entre l’aurore et le crépuscule

Je vois les gens et leurs plaisirs

Les étincelles et les fous rires

Le délire qui me scintille

Comme un bijou au doigt de l’oubli

Je marche sur une corde raide

Suspendue au-dessus des airs

Un funambule qui vole sans ailes

L’amour est comme une marche sur une corde raide

J’avance sur le pont

De ce vieux port au bout du monde

Dans la rue des amours déchues

Où les soupirs viennent s’anéantir

Mon cœur s’est endormi

Somnambule au fond de la nuit

Sur le pont des amoureux

Est-ce que j’avance ou est-ce que je fuis?

Je marche sur une corde raide

Suspendue au-dessus des airs

Un funambule qui vole sans ailes

L’amour est comme une marche sur une corde raide

Alleen deze winternacht

Straatlantaarns die dromen van de dag

En mijn racehart

Tussen zonsopgang en zonsondergang

Ik zie mensen en hun geneugten

De vonken en het gegiechel

Het delirium dat me schittert

Als een juweel aan de vinger van de vergetelheid

Ik loop op een slappe koord

Opgehangen boven de lucht

Een koorddanser die zonder vleugels vliegt

Liefde is als lopen op een slappe koord

ik stap op de brug

Van deze oude haven aan het einde van de wereld

In de straat van gevallen liefdes

Waar de zuchten worden vernietigd

Mijn hart viel in slaap

Slaapwandelaar diep in de nacht

Op de brug van geliefden

Ga ik vooruit of vlucht ik?

Ik loop op een slappe koord

Opgehangen boven de lucht

Een koorddanser die zonder vleugels vliegt

Liefde is als lopen op een slappe koord