Je voudrais - Luce Dufault

Je voudrais que la vie

Nous porte comme un chant

Que l’amour soit le cri

Que l’on pousse en naissant

Je voudrais tant

Que l’amour soit le puits,

De lumière, la lueur

Qui sorte de leur nuit

Les orphelins du coeur

Je voudrais tant

Je voudrais tant

Pour toi et moi

Je voudrais tant

Pour toi et moi

Je voudrais, je voudrais

Savoir rire aux éclats

Ne plus vivre aux aguets

Ne plus porter de croix

Je voudrais tant

Je voudrais être un phare

Pour escorter le vent

Qui lève le brouillard

Sur nos rêves d’enfants

Je voudrais tant

Je voudrais que le temps

Balance ses balises

Que la peur du néant

Meure dans l’aube grise

Je voudrais tant

Qu’elle meure sous un faisceau

D’idéaux en délire

Je voudrais que les mots

Réapprennent à sourire

Je voudrais tant

Et s’il n’est pas trop tard

Avant l’heure du départ

Aller poser des fleurs

Sur la pierre de nos coeurs

Je voudrais tant

ik wens het leven

Draagt ​​ons als een lied

Laat liefde de schreeuw zijn

Dat we groeien bij de geboorte

ik zou zo graag willen

Laat liefde de bron zijn,

Van licht, de gloed

Wie komt er uit hun nacht

De wezen van het hart

ik zou zo graag willen

ik zou zo graag willen

Voor jou en mij

ik zou zo graag willen

Voor jou en mij

ik zou, ik zou

Weet hoe je hardop moet lachen

Stop met leven op de uitkijk

Geen kruis meer dragen

ik zou zo graag willen

Ik zou graag een vuurtoren willen zijn

Om de wind te begeleiden

Wie haalt de mist op

Over onze kinderdromen

ik zou zo graag willen

ik wens de tijd

Zwaai zijn bakens

Dan de angst voor het niets

Sterven in de grijze dageraad

ik zou zo graag willen

Laat haar sterven onder een balk

Uitzinnige idealen

ik wens de woorden

Leer weer lachen

ik zou zo graag willen

En als het niet te laat is

Voor vertrektijd

Ga bloemen leggen

Op de steen van ons hart

ik zou zo graag willen