Glades - Love-Sadkid, Garrett

Winter, spring, skip to fall

Wonder how the lovers change

This is just a dance with death

A wander through the summer glades

Roses dying, autumn leaves

Dreaming about the lifeless trees

The smile that you wear around

Can never seem to hide a thing

Wait, I may be careless

When I’m taking a breath

Another step to check direction

But instead I’m a mess

Another trip to see the doctor

About the state of my head

What we can’t fix is what we leave up to meds

I feel like there’s nothing left

Let me fall, I’m just not worth my weight in rope

They call me Midas, I’m a douche

Who used a face that’s made of stone

Matter fact, when I’m asleep

My dreams can’t even make up gold

I hope the time I take a dose

My windpipe makes me try to choke

But I promise I’m not suicidal

Swear it true

I’m only here because they idolise these idle lies I tell

And every day is just an endless cycle

Time to time it spins again

And through this pen I find this time

To write this hell I live, it’s useless

My two cents means nothing unless it’s on a beat

Haunted by the numbers

Yet I’m blessed they try to follow me

Feeling hopeless, I have memories

Of things that used to bother me

Where I never had to get it out

On drum loops and piano keys

This endless reminiscing

Has me less than optimistic

Shallow in the deep end

But I’m drowning start to finish

They only care about the artistry

What am I fucking kidding

I should’ve never wrote this song to begin with

Cause everything just falls around me slow

Burning bridges just to keep my heart from staying cold

Everything’s the same song, different flow

If you didn’t know

Penning to a beat is getting really old

They love the thought of me

Parts of me they pick and choose to love

And then depart from everything that seems to look a bit soft

They only point out what I’m missing

But it tends to have trust

Because I lost every bit when I used to love

Damn, isn’t that rough

I know that I’m not enough

Winter, lente, ga naar de herfst

Vraag me af hoe de geliefden veranderen

Dit is gewoon een dans met de dood

Een wandeling door de zomerse open plekken

Rozen die sterven, herfstbladeren

Dromen over de levenloze bomen

De glimlach die je om je heen draagt

Kan nooit iets lijken te verbergen

Wacht, misschien ben ik onvoorzichtig

Als ik ademhaal

Nog een stap om de richting te controleren

Maar in plaats daarvan ben ik een puinhoop

Nog een reis naar de dokter

Over de staat van mijn hoofd

Wat we niet kunnen oplossen, is wat we overlaten aan medicijnen

Ik heb het gevoel dat er niets meer over is

Laat me vallen, ik ben gewoon mijn gewicht in het touw niet waard

Ze noemen me Midas, ik ben een klootzak

Wie heeft een gezicht van steen gebruikt?

Feitelijk, als ik slaap

Mijn dromen kunnen niet eens goud verzinnen

Ik hoop dat de tijd dat ik een dosis inneem

Door mijn luchtpijp probeer ik te stikken

Maar ik beloof dat ik niet suïcidaal ben

Zweer het waar?

Ik ben hier alleen omdat ze deze ijdele leugens verafgoden die ik vertel

En elke dag is slechts een eindeloze cyclus

Af en toe draait hij weer

En door deze pen vind ik deze tijd

Om deze hel waarin ik leef te schrijven, het is nutteloos

Mijn twee cent betekent niets, tenzij het op een ritme zit

Achtervolgd door de cijfers

Toch ben ik gezegend dat ze me proberen te volgen

Ik voel me hopeloos, ik heb herinneringen

Van dingen waar ik vroeger last van had

Waar ik het nooit uit hoefde te halen

Op drumloops en pianotoetsen

Deze eindeloze herinneringen

Ben ik minder dan optimistisch

Ondiep in het diepe

Maar ik verdrink, begin te eindigen

Ze geven alleen om het kunstenaarschap?

Wat maak ik een grapje?

Ik had dit nummer nooit moeten schrijven om mee te beginnen

Want alles valt gewoon om me heen langzaam

Bruggen branden om te voorkomen dat mijn hart het koud krijgt

Alles is hetzelfde nummer, andere flow

Als je het niet wist

Pennen op een ritme wordt echt oud

Ze houden van de gedachte aan mij

Delen van mij die ze kiezen en kiezen om van te houden

En vertrek dan van alles wat er een beetje zacht uitziet

Ze wijzen alleen op wat ik mis

Maar het heeft de neiging om vertrouwen te hebben

Omdat ik alles verloor toen ik liefhad

Verdomme, is dat niet ruw?

Ik weet dat ik niet genoeg ben