Revolver - Louise Attaque

Il y a les lampes que l’on allume,

Le temps qui se consume;

Il y a dans mes yeux, qui brillent,

Le vaste océan de tes pupilles;

Il y a dans l’air, par moment,

Ce léger souffle séduisant;

Peut-on rester débutant,

Apprivoiser, ses nerfs.

Il y a «se plaire», c’est évident,

L’intérieur et l’extravagant;

Venant de la mer du vent,

D’un lieu reposant, de l’air;

Et dans cet air par moment,

Ce léger souffle séduisant;

Peut-on rester débutant,

Apprivoiser, ses nerfs.

Il y a «se taire», par moment,

Rêver d'être souffleur de verre;

Mais comment travailler,

La manière.

Il y a des hommes si souriants,

D’autres aux allures de revolver;

De la moitié pour maintenant,

De la traversée du désert.

Et au milieu de tout ça,

Il y a moi qui pense à toi;

Au milieu de tout ça,

Il y a moi et je pense à toi;

Avec dans l’air, par moment,

Ce léger souffle séduisant;

Peut-on rester débutant,

Apprivoiser, ses nerfs

Daar zijn de lampen die we aansteken,

De tijd die wordt verbruikt;

Er is in mijn ogen, stralend,

De uitgestrekte oceaan van je leerlingen;

Soms hangt er in de lucht,

Deze lichte verleidelijke adem;

Kunnen we een beginner blijven,

Zijn zenuwen temmen.

Er is "liken", het is duidelijk,

Het interieur en het extravagante;

Komende uit de zee van de wind,

Vanuit een rustplaats, vanuit de lucht;

En in dit deuntje soms,

Deze lichte verleidelijke adem;

Kunnen we een beginner blijven,

Zijn zenuwen temmen.

Er is soms "zwijg",

Dromen om glasblazer te worden;

Maar hoe te werken?

De weg.

Er zijn mannen die zo lachen,

Anderen zien eruit als geweren;

Voorlopig de helft,

Van het oversteken van de woestijn.

En in het midden van dit alles,

Ik denk aan jou;

Temidden van dit alles,

Daar ben ik en ik denk aan jou;

Met in de lucht, soms,

Deze lichte verleidelijke adem;

Kunnen we een beginner blijven,

Tam, zijn zenuwen