La Ballade De Basse - Louise Attaque

Sur quel ton le dire

En avoir ou pas

L’amour épouse comme ça

La maladresse, les faux-pas

Loue des espaces où tu ne me vois plus

Où déjà l’autre a toujours un de plus que moi

Des espaces où je m’enfuis déjà

De farandoles, de plaisir je faisais mon combat

Par milliers, elles nous enveloppaient

Tu n’en veux plus, j’entends déjà

«J'ai effacé, oublié les caresses de tes doigts»

Elle ne s’invente plus, c’est loin tout ça

J’ai délaissé, soufflé la chaleur de ta voix

Tu n’en peux plus, moi j’ai soif

Tu vois, souviens-toi

La douleur quand elle ne se voit pas

Par milliers, elle nous enveloppait

Op welke toon moet je het zeggen

hebben of niet

Liefde trouwt zo

De onhandigheid, de misstappen

Huur ruimtes waar je mij niet meer ziet

Waar de ander al altijd een meer heeft dan ik

Ruimten waar ik al vlucht

Van farandoles, van plezier maakte ik mijn gevecht

Bij duizenden omhulden ze ons

Je wilt het niet meer, ik hoor het al

"Ik heb gewist, vergat de strelingen van je vingers"

Ze vindt zichzelf niet meer uit, het is allemaal ver weg

Ik verliet, blies de warmte van je stem

Je kunt er niet meer tegen, ik heb dorst

Zie je, onthoud

De pijn als het niet wordt gezien

Bij duizenden omhulde het ons