Go Hibernate - Loquat

I take the long way and then forget to call

If there’s a detour, I’m looking that way now

If no excuses will put me in the clear

I take the easy out, out of here

If it sinks in, I’m still all nerves

This is a first time, to be unsure

Stop your complaining, 'cause it’s draining me out

For them it’s freezing, yet you think of yourself

Suddenly you want to go hibernate

The tables turn now, I’m the one who is late

I waver in and out, but try to stay still

Then I navigate, right out the windowsill

To keep composure, I lose it massively

In making sure that no one else will see

If there’s one thing I know how to find

It’s the escape route out of my mind

Stop your complaining, 'cause it’s draining me out

For them it’s freezing, yet you think of yourself

Suddenly you want to go hibernate

The tables turn now, I’m the one who is late

I take the long way and then forget to call

If there’s a detour, I’m looking that way now

If no excuses will put me in the clear

I take the easy out, out of here

If it sinks in, I’m still all nerves

This is a first time

Something pulls me back inside

Just shy of giving a fuse a light

We don’t know how how we do these things

Each time it’s done without thinking

Ik neem de lange weg en vergeet dan te bellen

Als er een omweg is, kijk ik nu die kant op

Als geen excuses me duidelijk maken

Ik doe het rustig aan, wegwezen hier

Als het doordringt, ben ik nog steeds een en al zenuwen

Dit is de eerste keer, om niet zeker te zijn

Stop met klagen, want het zuigt me leeg

Voor hen is het ijskoud, toch denk je aan jezelf

Opeens wil je in slaapstand gaan

De rollen worden nu omgedraaid, ik ben degene die te laat is

Ik wankel in en uit, maar probeer stil te blijven

Dan navigeer ik, recht uit de vensterbank

Om mijn kalmte te bewaren, verlies ik het enorm

Om ervoor te zorgen dat niemand anders het ziet

Als er één ding is dat ik weet te vinden,

Het is de ontsnappingsroute uit mijn hoofd

Stop met klagen, want het zuigt me leeg

Voor hen is het ijskoud, toch denk je aan jezelf

Opeens wil je in slaapstand gaan

De rollen worden nu omgedraaid, ik ben degene die te laat is

Ik neem de lange weg en vergeet dan te bellen

Als er een omweg is, kijk ik nu die kant op

Als geen excuses me duidelijk maken

Ik doe het rustig aan, wegwezen hier

Als het doordringt, ben ik nog steeds een en al zenuwen

Dit is een eerste keer

Iets trekt me weer naar binnen

Gewoon verlegen om een ​​lont een lampje te geven

We weten niet hoe we deze dingen doen

Elke keer is het gedaan zonder na te denken