Свет - Лолита

И сказал ты: да будет свет.

И сказал ты: да будет тьма.

Шелестят осенние дожди,

Синеву с небес смывая.

Ты ушёл по зимнему пути

Вслед за лебединой стаей.

Вереницей лёгких облаков,

Подчиняясь вновь печали,

Вдаль они летели надо мной

И вернуться вновь мне обещали.

И сказал ты: да будет свет и сказал ты: да будет тьма

И раскинулся океан и гор громады,

Но зачем мне весь этот свет, и зачем мне вся эта тьма

Если нет тебя со мною рядом.

Мы открыли незнакомый мир

Новые края заката.

И звезда по-прежнему горит

В нашу честь зажженная когда-то.

Ты вернулся в грустную страну,

Обернувшись на прощанье,

И до боли глядя в синеву

До сих пор шепчу я «до свиданья».

En je zei: laat er licht zijn.

En je zei: laat er duisternis zijn.

Ritsende herfstregens

Het blauw uit de hemel wegwassen.

Je vertrok langs het winterpad

De zwanenkudde volgen.

Een reeks lichte wolken,

Weer bezwijken voor verdriet

Ver weg vlogen ze over me heen

En ze beloofden me nog een keer terug te komen.

En je zei: laat er licht zijn en je zei: laat er duisternis zijn

En de oceaan en enorme bergen spreiden zich uit,

Maar waarom heb ik al dit licht nodig, en waarom heb ik al deze duisternis nodig?

Als je niet aan mijn zijde staat.

We hebben een onbekende wereld geopend

Nieuwe uiteinden van zonsondergang.

En de ster brandt nog steeds

Eenmaal aangestoken ter ere van ons.

Je keerde terug naar een droevig land,

Omdraaien om afscheid te nemen

En pijnlijk in het blauw kijken

Ik fluister nog steeds 'tot ziens'.